Image Courtesyhttp://timeinthekitchen.comറോമിൽ നിലം തൊട്ടതും ആദ്യം ചെയ്തത്‌ വാച്ചിലെ സമയം ഒരു മണിക്കൂർ മുന്നോട്ടാക്കുകയാണ്‌. വെറുതെയൊന്നുമല്ല..ഇവിടെ ടൈംസോൺ GMT+1 ആണ്‌.. അതുകൊണ്ടന്താ.. ഒരു മുഴുവൻ മണിക്കൂർ സമയം ആർക്കും ഉപകാരമില്ലാതെ ഒറ്റയടിക്കു പോയിക്കിട്ടി (ഈ ടൈംസോൺ കണ്ടു പിടിച്ചവനെ ഭൂമദ്ധ്യരേഖക്കു ചുറ്റും പത്തു പ്രാവശ്യം ഓടിക്കണം..ഹല്ല പിന്നെ..). എയർപോർട്ടിൽ നിന്നും നേരെ റെയിൽവേസ്റ്റേഷനിലേക്ക്‌..പറയാൻ മറന്നു..റോമിൽ രണ്ടു എയർപ്പോർട്ടുകളുണ്ട്‌ കേട്ടോ.. -Fiumicino-യും Campino-യും (ഇതെങ്ങനെയാണ്‌ ഉച്ചരിക്കുകയെന്നു സത്യമായും എനിക്കറിയില്ല..). ഇതിൽ ആദ്യത്തേതിന്‌ ലിയനാർഡോ ഡാവിഞ്ചി എയർപോർട്ടെന്നും പേരുണ്ട്‌. അവിടെയാണ്‌ വിമാനം ഞങ്ങളെ കൊണ്ടു ചാടിച്ചിരിക്കുന്നത്‌. ഈ രണ്ട്‌ എയർപോർട്ടുകളും നഗരമധ്യത്തിൽനിന്നു കുറച്ചു വിട്ടിട്ടാണ്‌ .. എന്നാലും പേടിക്കാനില്ല.. ഫ്രീക്വന്റ്‌ ട്രെയിൻ സർവീസ്‌ ഉണ്ട്‌ രണ്ടിടത്തേക്കും. അതവിടെ നിൽക്കട്ടെ.. നമ്മക്ക്‌ കഥയിലേക്കു തിരിച്ചു വരാം. ഞങ്ങൾക്കു പോവേണ്ടത്‌ ഓസ്റ്റ്യൻസ്‌ (Osteince) സ്റ്റേഷനിലേക്കാണ്‌. ഏറ്റവും ദരിദ്രവാസി ട്രെയിനായ റീജിയയണൽ ആണ്‌ ഞങ്ങൾ സെലക്ട്‌ ചെയ്തത്‌.പക്ഷെ നല്ല വൃത്തീം വെടിപ്പുമുള്ള ട്രെയിൻ..ഒറ്റ പ്രശ്നമേയുള്ളൂ..ട്രെയിനിന്റെ എല്ലാ ജനലുകളിലും കലാപരമായി പെയിന്റു കൊണ്ടു ഓരോരോ ചിത്രപ്പണികൾ.കംപ്ളീറ്റ്‌ കാഴ്ചയും മറച്ചു കൊണ്ട്‌.. പൊതുജനങ്ങളുടെ വക അവരെക്കൊണ്ടു കഴിയുന്ന പോലുള്ള ഗ്രാഫിറ്റികൾ.. ഒരു മാതിരി എല്ലാ കമ്മ്യൂട്ടർ ട്രെയിനുകളും ഇക്കൂട്ടർടെ പെയിന്റിംഗ്‌ ക്യാൻവാസാണെന്നു തോന്നുന്നു. പക്ഷെ സത്യം പറയാലോ.. കാണാൻ നല്ല ഭംഗിയാണ്‌ ഈ മൾടികളർ ട്രെയിനുകളെ.. വിൻഡോയിൽ ഒക്കെ സ്റ്റൈലൻ നിറങ്ങൾ വാരിപ്പൂശിയിരിക്കുന്നതു കൊണ്ട്‌ ഒരുമാതിരി ഡിസ്കോയിലിരിക്കുന്നതു പോലെ ആണ്‌ ട്രെയിനിനകത്തിരിക്കുമ്പോൾ..എന്തായാലും എനിക്കിഷ്ടപ്പെട്ടു സംഭവം
ട്രെയിനുള്ളിൽ തന്നെ ഓരോ സ്റ്റേഷനുമെത്തുമ്പോൾ അനൗൺസ്‌ ചെയ്യുന്നതു കൊണ്ട്‌ പുറത്തേക്കു നോക്കി സ്റ്റേഷന്റെ പേര്‌ വായിച്ചെടുക്കെണ്ട കാര്യവുമില്ല. സ്റ്റേഷനുകൾടെ പേരു ഡിസ്പ്ളേ ചെയ്യുന്നത്‌ വായിച്ചും കേട്ടുമൊക്കെ ട്രെയിനിൽ വച്ചു തന്നെ ഞങ്ങൾക്ക്‌ ഇറ്റാലിയൻ ഭാഷയിലുള്ള അവഗാഹം അങ്ങോട്ട്‌ അപാരമായി വർദ്ധിച്ചു കേട്ടോ.. ഇറ്റാലിയനിലെ ആദ്യപാഠം ഇതാണ്‌. ഈ ഭാഷയിൽ, നമ്മുടെ അക്ഷരമാലയിലെ ‘ടഠഡഢ’ എന്നീ കഠിന ശബ്ദങ്ങളൊന്നുമില്ല.. അതിനു പകരം ‘തഥദധ’ ഈ ശബ്ദങ്ങളാണ്‌.. അതുപോലെ ‘റ്റ’ക്കു പകരവും ‘ത’ ആണ്‌. അതായത്‌ ഇറ്റലി-ക്ക്‌ അവർ ഇത്തലി എന്നാണു പറയുന്നത്‌ .പിന്നെ, ഓരോ വാക്കിലെയും അക്ഷരങ്ങൾ വള്ളിപുള്ളി വിടാതെ ഉച്ചരിക്കണമെന്നു അവർക്കു നിർബന്ധമാണ്‌.. ഇടക്കിടക്ക്‌ ഓരോ വവൽസിനെ പിടിച്ച്‌ സൈലന്റാക്കുന്ന സാധാരണ ഇംഗ്ളീഷ്‌ ക്രൂരകൃത്യങ്ങളൊന്നും ഇവിടെ പറ്റില്ല .ഒറ്റ അക്ഷരം പോലും വേസ്റ്റാക്കരുതെന്നു ഇറ്റലിക്കാർക്ക്‌ വല്യ നിർബന്ധമാണ്‌. ഒരുദാഹരണത്തിന്‌ Osteince - എന്നതിനെ ഉള്ള വിവരം വച്ച്‌ നമ്മള്‌ 'ഓസ്റ്റ്യൻസ്‌' എന്നു വിളിക്കും.. എന്നാൽ ഇറ്റലിക്കാർ അതിനെ 'ഓസ്തായാൻസെ' എന്നേ വിളിക്കൂ.. അദാണ്‌. അതുപോലെ ചില സ്ഥലപ്പേരിനൊക്കെ ഇത്തിരി മുറുക്കം കൂടുതലാണെന്നു തോന്നീട്ടാണോ എന്തോ, ഓരോ വവൽസൊക്കെ അവിടേം ഇവിടേം ഒക്കെ ഇട്ട്‌ ഒന്നു ലൂസാക്കിയെടുക്കും ഇവിടുത്തുകാർ. അങ്ങനെയാണ്‌ ഇറ്റാലിയനിലേക്കു വരുമ്പോൾ റോം റോമായും, മിലൻ മിലാനോ-യും, നേപിൾസ്‌ നപോളിയുമൊക്കെ ആയി മസിലൊന്ന്‌ അയച്ചു പിടിക്കുന്നത്‌.
ഓ.കെ.. അങ്ങനെ ട്രെയിനിൽ വച്ചു ഫ്രീ ആയി കിട്ടിയ ഇറ്റാലിയൻ പരിജ്ഞാനവും അതിന്റെ ഫലമായുണ്ടായ വാനോളം ആത്മവിശ്വാസവുമായി ഞങ്ങൾ ഓസ്ത്യാൻസെ സ്റ്റേഷനിലിറങ്ങി. ഇനിയൊക്കെ എനിക്കു കാണാപ്പാഠമാണ്‌. സ്റ്റേഷനു മുന്നിലെ പിയാസയിലേക്കു പോണം .716 നംബർ ബസ്‌ പിടിക്കണം.രണ്ടാമത്തെ സ്റ്റോപ്പ്‌ ഞങ്ങൾടെ ഹോട്ടൽ. (പിയാസയോ..അതാര്‌!! എന്നന്ധാളിച്ചിരിക്കുന്ന നിരക്ഷരകുക്ഷികൾക്കായി- പിയാസ (piazza )എന്നു വച്ചാൽ സ്ക്വയർ. അതായതു നമ്മുടെ കോഴിക്കോട്‌ മാനാഞ്ചിറ സ്ക്വയറിനെ ഇറ്റലിക്കാരുടെ കയ്യിൽ കിട്ടിയാൽ അവരതിനെ ‘പിയാസാ മാനാഞ്ചിറേ’ എന്നു വിളിക്കും. ഇപ്പോൾ മനസിലായില്ലേ. ഈ പിയാസകൾ ഇറ്റലിയുടെ ജീവനാഡികളാണ്‌. അതാണ്‌ ഇവിടുത്തെ ലാൻഡ്‌ മാർക്കുകൾ.. ഇറ്റാലിക്കാരുടെ കലാബോധത്തിന്റെ ഉദാഹരണങ്ങളാണ്‌ ഈ സ്ക്വയറുകൾ.. ഓരോന്നിലും എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടാകും- നോക്കുന്നവരെ ‘ ശ്ശോ എന്തൊരു ഭംഗി എന്നു പറയിക്കാതെ ഒരു പിയാസയും വിടില്ല. ഒന്നുകിൽ ഒരു ശില്പം, അല്ലെങ്കിൽ ഒരു ഫൌണ്ടെയ്ൻ, ഒന്നുമില്ലെങ്കിൽ ഒരു കൊച്ചു പൂന്തോട്ടം.കണ്ണിനു വിരുന്നായി എന്തങ്കിലുമുണ്ടാകും അവിടെ. ചുമ്മാതല്ല കേട്ടോ.. ഇതിൽ കുറെയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തിരിക്കുന്നത്‌ ഡാവിഞ്ചിയും ബെർനിനിയും പികാസോയും മൈക്കലാഞ്ചലോയും ഒക്കെയാണ്‌. പിന്നെങ്ങനെ മോശം വരാൻ.).
അപ്പോൾ പറഞ്ഞപോലെ സ്റ്റേഷനു മുന്നിലുള്ള പിയാസയിലെക്ക്‌ ഞങ്ങൾ വലതു കാലു വച്ചിറങ്ങി. അതിനെ ചുറ്റിയാണ്‌ റോഡ്‌. ബസുകൾ വന്നും പോയുമൊക്കെ ഇരിക്കുന്നുണ്ട്‌,. ഞങ്ങൾടെ 716 മാത്രം കാണാനില്ല. അവസാനം ഞങ്ങൾ പൊതുജനങ്ങളുടെ സഹായം തേടാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു. ആദ്യം കിട്ടിയത്‌ വയസായ രണ്ടമ്മൂമ്മമാരെ. അവരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഇംഗ്ളീഷ്‌ എന്നൊരു ഭാഷയേ എക്സിസ്റ്റ്‌ ചെയ്യുന്നില്ല. എന്നാലും ഞങ്ങൾ പ്രതീക്ഷ കൈവിടാതെ 716 എന്നെഴുതികണിച്ചു കൊടുത്തു( അതിനെ റോമൻ അക്കത്തിലേക്കു മാറ്റാൻ ഞാൻ ഒന്നു ശ്രമിച്ചു നോക്കിയതാണ്‌.. പക്ഷെ എന്നെകൊണ്ടു പറ്റിയില്ല). എന്തായാലും അക്കത്തിലെഴുതീപ്പോൾ അമ്മൂമ്മമാർക്കു മനസിലായി. രണ്ടു പേരും മത്സിച്ചു കുറെ ഗൈഡൻസ്‌ തന്നു. അതിൽ ആകെ ഞങ്ങൾക്കു മനസിലായതു ’പിയാസ‘ എന്നതു മത്രം!! താങ്ക്സ്‌ പറഞ്ഞ്‌ അവരെ ഒഴിവാക്കിയതിനു ശേഷം ഞങ്ങൾ അടുത്ത ആളെ പിടികൂടി. അങ്ങേരു പിന്നെ ഞങ്ങളെ കണ്ടതും ’നോ ഇംഗ്ളീഷ്‌ ' എന്നും പറഞ്ഞ്‌ സ്ഥലം കാലിയാക്കി. പിന്നങ്ങോട്ട്‌ കണ്ണിൽ കണ്ടവരോടെല്ലാം വഴി ചോദിക്കൽ യജ്ഞമായിരുന്നു. വഴി കിട്ടിയില്ലെങ്കിലും മർമപ്രധാനമായ മൂന്നു ഇറ്റാലിയൻ വാക്കുകൾ ഞങ്ങൾ പഠിച്ചു- സീ (yes) , ഗ്രാസ്യാസ്‌(thanks), ബോൻജ്യോന്നോ (good day). പിന്നങ്ങോട്ടു ഇതു മൂന്നും വച്ചുള്ള പയറ്റായിരുന്നു. ഞങ്ങൾടെ കുറെ 'സീ'കളും 'ബൊൺജ്യോന്നോ'കളും വേസ്റ്റായതല്ലാതെ കാര്യമായ പുരോഗതി ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല. നാലു ദിവസം കൊണ്ടു ഇറ്റലി ഓടിനടന്നു കാണാൻ വന്ന ഞങ്ങളാണ്‌.. ലക്ഷണം കണ്ടിട്ടു നാലു ദിവസവും ഈ പിയാസയെ ചുറ്റുചുറ്റി ജീവിതം പാഴയിപ്പോവാനാണ്‌ എല്ലാ സാധ്യതയും. വെയ്റ്റ്‌.. അവസാനത്തെ കച്ചിതുരുമ്പു പോലെ ദാ നിൽക്കുന്നു രണ്ടു കന്യാസ്ത്രീകൾ. നാടെങ്ങും പോയി പ്രേക്ഷിത പ്രവർത്തനം നടത്താൻ നിയുക്തരായവരല്ലേ.. അപ്പോൾ എന്തായാലും ഇംഗ്ളീഷ്‌ അറിയാമായിരിക്കും. എന്നൊക്കെ ഞങ്ങള്‌ വെറുതേ മനക്കോട്ട കെട്ടീതാണെന്നു സംസാരിച്ചു തുടങ്ങീപ്പോഴേ മനസിലായി. എന്നാലും പ്രതീക്ഷ കൈവിട്ടു പോവാതിരിക്കാൻ ഞാൻ മാക്സിമം ശ്രമിച്ചു. ‘കാതു കുത്തിയവൻ പോയാൽ കടുക്കനിട്ടവൻ വരൂടീ പെങ്കൊച്ചേ’ എന്ന്‌ എന്റെ വല്യമ്മച്ചി ഇടകിടക്കേ പറയാറുണ്ട്‌.. ആ ഒരു ധൈര്യവും മുറുകെ പിടിച്ചു ഞങ്ങൾ ആ പിയാസയിലൂടെ ഒരിംഗ്ളീഷുകാരൻ/കാരിയെയും തേടി അലഞ്ഞു.അവസാനം കിട്ടി ഒരു ചേട്ടനെ.. അങ്ങേർക്‌ ഇംഗ്ളീഷ്‌ കേട്ടാൽ മനസിലാവും.. പക്ഷെ പറയാൻ അറിയില്ല. കോളമ്പോ ക്രിസ്റ്റഫറോ (ഞങ്ങൾക്കു പോവേണ്ട സ്ഥലം)-ലേക്കു എങ്ങനെ എത്തിച്ചേരുമെന്നുള്ള ചോദ്യം അങ്ങേർക്കു മനസിലായെങ്കിലും പറഞ്ഞ ഉത്തരം ഞങ്ങൾക്കു പിടികിട്ടിയില്ല.കുറ്റം പറയരുതല്ലോ.. ആ ചേട്ടൻ മാക്സിമം ശ്രമിച്ചു. പാവത്തിന്റെ കഷ്ടപ്പാട്‌ കണ്ട്‌ ‘ എന്റെ ദൈവമേ പണ്ട് ഇംഗ്ളീഷുകാർക്കു കൊണ്ടു പോയി പണ്ടാരമടങ്ങുന്നതിനു പകരം ഇന്ത്യയെ ഇറ്റലിക്കാരെ കൊണ്ടു ഭരിപ്പിച്ചൂടായിരുന്നോ’ എന്നു ഞാൻ ദൈവത്തെ വരെ ചോദ്യം ചെയ്തു പോയി.അങ്ങനെയായിരുന്നെങ്കിൽ ഈ ഭാഷാപ്രശ്നമേ ഉദിക്കില്ലയിരുന്നു.. ങ്‌ഹാ.. പണ്ടു നടത്തിയ പ്ളാനിംഗിനെ പറ്റി ഇത്രയും കൊല്ലം കഴിഞ്ഞു പാവം ദൈവത്തെ ക്വസ്സ്റ്റ്യൻ ചെയ്തിട്ടു വല്ല കാര്യവുമുണ്ടോ.. എന്തായാലും അവസാനം മനസിലാക്കിയും മനസിലാക്കിച്ചും ഞങ്ങൾ രണ്ടു കൂട്ടരും അവശരായീന്നു പറഞ്ഞാൽ മതിയല്ലോ. അവസാനം ചേട്ടൻ പറഞ്ഞു ‘‘ബസ്‌ ദ്രൈവർ ബസ്‌ ദ്രൈവർ’’എന്ന്‌. അതെ അതും കറക്ട്‌.. ബസ്‌ ഡ്രൈവർമാരോടു ചോദിച്ചു നോക്കാം.. അവർക്കറിയുമായിരിക്കുമല്ലോ . ഞങ്ങൾ ഏറ്റവും കൂടുതൽ ബസുകൾ നിർത്തുന്ന സൈഡിൽ പോയി നിന്നു.
ഏതു ബസിനെ ആദ്യം തടയണം എന്നു കൂലംകഷമായി ചിന്തിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ അതാ ഞങ്ങൾ കേൾക്കാൻ കൊതിച്ചിരുന്ന ആ വാക്ക്‌..
"ഇംഗ്ളീഷ്‌?"
ഞങ്ങൾ മൂന്നു പേരും ഒരേ സ്പീഡിൽ തിരിഞ്ഞ് നോക്കി.. ദാ നില്ക്കുന്നു ഒരു ജപ്പൻകാരൻ. ഞങ്ങൾടെ പരക്കം പാച്ചിൽ കണ്ടു സഹായിക്കാൻ വന്നതാവും..
“യെസ്” ഞങ്ങൾ
“ഇറ്റാലിയൻ”? അയാൾ
“നോ” !! ഞങ്ങൾ
പാവം തെറ്റിദ്ധരിച്ചതാണ്‌.. ആ പയ്യനും ഞങ്ങളെപോലെ ഇംഗ്ളീഷും തേടി നടക്കുകയാണ്‌. അങ്ങേർടെ കൈയിലാണെങ്കിൽ പോവേണ്ട റൂട്ട് ഇറ്റാലിയനിൽ ആണ്‌ എഴുതി വച്ചിരിക്കുന്നത്‌.. ഇങ്ങനെ കുറെ അലഞ്ഞപ്പോൾ ആരെങ്കിലും എഴുതിക്കൊടുത്തതായിരിക്കും. ഞങ്ങൾക്കാണെങ്കിൽ അറ്റ്ലീസ്റ്റ്‌ പോവേണ്ടത്‌ എങ്ങോട്ടണെന്നെങ്കിലും അറിയാം. അപ്പോൾ ഞങ്ങളുടേതിലും ഭീകരമായ അവസ്ഥയിലുള്ളവരും ഉണ്ടെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ ഒരു കുഞ്ഞ്‌ ആശ്വാസം തോന്നി .എന്തായാലും ഞങ്ങള്‌ ഏഷ്യക്കാര്‌ യൂറോപ്പിന്റെ മണ്ണിൽ വച്ചു പരസ്പരം ദുഖങ്ങളൊക്കെ പങ്കു വെയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി. പയ്യനും ഞങ്ങളെ പോലെ ഇംഗ്ളീഷുകാരെ തേടിയിറങ്ങാൻ പോവുകയാണ്‌. എന്തായാലും ഞങ്ങൾ കവർ ചെയ്ത ഏരിയയിലൊന്നും ഇംഗ്ളീഷ്‌ അറിയുന്ന ആരുമില്ലെന്ന മഹത്തായ ഇൻഫർമേഷൻ ഞങ്ങൾ പകർന്നു കൊടുത്തു. വെറുതെ അയാൾടെ സമയം കൂടി കളയണ്ടല്ലോ .അതു കേട്ടതും അയാള്‌ ഏതോ ബസിൽ കയറി എങ്ങോട്ടോ പോവുന്നതു കണ്ടു.. മനസു മടുത്തിട്ടു തിരിച്ചു ജപ്പാനിലേക്കായിരിക്കും.. പാവം..
എന്തായാലും ഞങ്ങൾ അതുകൊണ്ടൊന്നും തളർന്നില്ല.. അന്വേഷണം ബസ്‌ഡ്രൈവർമാരിലേക്കു വ്യാപിപ്പിച്ചു.. നിർത്തുന്ന ബസിന്റെയൊക്കെ മുന്നിൽ ചെന്നു നിന്നു ചുമ്മാ ‘ കൊളമ്പോ ക്രിസ്റ്റഫറോ’ എന്നു പറഞ്ഞു നോക്കുക.. ആരെങ്കിലുമൊക്കെ പ്രതികരിക്കാതിരിക്കില്ലല്ലോ .. ഇതായിരുന്നു ഞങ്ങക്കുടെ സ്ട്രാറ്റജി. കുറ്റം പറയരുതല്ലോ.. ഒറ്റ മനുഷ്യരു പോലും ഞങ്ങളെ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയില്ല. ഡ്രൈവർമാരുടെ കാര്യമാണെങ്കിൽ പറയാനില്ല..ഒരു മാതിരി കുമ്പസാരക്കൂട്ടിലിരിക്കുന്നതു പോലെയണ്‌ അവർടെ ഇരിപ്പ്‌..ഒരു ഗ്ളാസ് ക്യാബിനിനുള്ളിൽ.. ശ്വാസം കിട്ടാനാണെന്നു തോന്നുന്നു ഇടയ്ക്ക്‌ രണ്ടു മൂന്നു അഴിയിട്ടിട്ടുണ്ട്‌. അതിലൂടെ വേണം ഞങ്ങൾക്ക്‌ ദർശനം തരാൻ..ബസിൽ കയറി ക്യാബിനിൽ മുട്ടിയാലൊക്കെയെ ഡ്രൈവർ മൈൻഡ്‌ ആക്കൂ..അതും നിസംഗഭാവത്തിൽ ഒന്നു നോക്കീട്ട്‌ പിന്നേം മുഖം തിരിച്ചു കളയും. യാത്രക്കാരോടു മിണ്ടിയാൽ ഇവർക്കെന്താ വായിൽ നിന്നും മുത്തു പൊഴിയുമോ.. എന്തായാലും ഞങ്ങള്‌ ‘കൊളംബോ കൊളംബോ’ മുദ്രാവാക്യം നിർവിഘ്നം തുടർന്നു ..(കൊളംബോ ക്രിസ്റ്റഫറോ എന്നൊക്കെ മുഴുവനും വീണ്ടും വീണ്ടും പറയാനുള്ള എനർജി ഇല്ലായിരുന്നു. കൊളംബോ കേട്ട്‌ ആരെങ്കിലും തിരിഞ്ഞു നോക്കിയാൽ മാത്രം ബാക്കിയും കൂടെ പറഞ്ഞാൽ മതിയല്ലോ..യേത്‌).
മൂന്നു പേരും മൂന്ന്‌ സൈഡിലേക്കും നോക്കി കൊളമ്പോ എന്നു പ്രതീക്ഷയോടെ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്‌.. അപ്പോഴതാ ഒരു മറുപടി..
“കൊളമ്പോ ക്രിസ്റ്റഫറോ”?
"സീ " "സീ" "സീ" - മൂന്നു പേരും ഓരോരോ സീ-യോടെ ചോദ്യത്തിനുടമയെ നോക്കി. അയാള്‌ ബസിനുള്ളിലെക്കു കയറുകയാണ്‌.. ഞങ്ങളോടും കൂടെ കയറാൻ ആംഗ്യം കാണിച്ചു. ഞങ്ങളും പിന്നാലെ ഓടിക്കയറി.. അയാൾ ബസിലെ തിരക്കിനിടയിളേക്കു അങ്ങു പോയി.. ഒരു ഗ്രാസ്യാസ്‌ പോലും പറയാൻ പറ്റിയില്ല. എന്തായാലും കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അയാൾ തിക്കിതിരക്കി ഞങ്ങൾടെ അടുതെക്കു വന്നു. എന്നിട്ടു ഒരു സ്റ്റോപ്പിലിറങ്ങി. ഞങ്ങ്ളൊടും ഇറങ്ങാൻ പറഞ്ഞു.‘ഒക്കെ ചേട്ടൻ പറയുമ്പോലേ’ന്നുള്ള മട്ടിൽ ഞങ്ങളും ചാടിയിറങ്ങി. ഏതു ഹോട്ടലിലെക്കാണ്‌ പോവേണ്ടത്‌ എന്നു ചോദിച്ച്‌ അയാൾ ഹോട്ടലും കാണിച്ചു തന്നു. ഞങ്ങൾ മൂന്നു പേരും കൂടി നന്ദി പറഞ്ഞ്‌ അയാളെ കൊന്നില്ലെനേയുള്ളൂ. നോക്കി നില്ക്കേ അയാളങ്ങു നടന്നു പോയി ഒരു തിരിവിൽ മറഞ്ഞു. ഞങ്ങൾ നേരെ ഹോട്ടലിലെക്കും. രണ്ടു സ്റ്റെപ് വച്ചപ്പോഴേക്കും ആകെയൊരാശയക്കുഴപ്പം..മൂന്നു പേരും അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും നോക്കി..
പുറത്തേക്കു വന്നതു മൂന്നു സൌത്തിന്ത്യൻ ഭാഷകളിലായിരുന്നെങ്കിലും ഞങ്ങൾ മൂന്നു പേരും പറഞ്ഞതിന്റെ സാരാംശം ദാ ഇതായിരുന്നു..
“ദൈവമേ അതു ഹിന്ദി അല്ലയിരുന്നോ!! ”
അതെ.. ആ മനുഷ്യം ഞങ്ങളോടു സംസാരിചതു മുഴുവൻ ഹിന്ദിയിലായിരുന്നെന്നു ഇപ്പോഴാണ്‌ മൂന്നു പേർക്കും ഒരേ പോലെ ബോധോദയം ഉണ്ടയത്‌. എന്തായാലും ആ ഹിന്ദിചേട്ടന്റെ സഹായം കൊണ്ടു മാത്രം പ്ളാൻ ചെയ്തതിലും ഒരു മണിക്കൂർ മാത്രം വൈകിയാണെങ്കിലും (ശരിക്കും 5 മിനിട്ടു പോലും എടുക്കില്ലായിരുന്നു) ഞങ്ങൾ വിജയകരമായി ഹോട്ടലിലെത്തിചേർന്നു.. അയ്യോ ഇതുങ്ങൾടെ ഒരു മണിക്കൂർ സമയം പോയല്ലോ എന്നോർത്ത്‌ വിഷമിക്കുന്നവരുടെ ശ്രദ്ധക്ക്‌ .. ഡോണ്ട്‌ വറി.. എല്ലാ ദിവസവും വഴി തെറ്റി നടക്കുന്നതിലേക്കായി ഞങ്ങൽ ഓരോ മണിക്കൂർ വച്ച്‌ പ്ലാൻ ചെയ്തിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.. സ്വയം നല്ലതു പോലെ അറിയുനതു കൊണ്ടുള്ള ഒരു ചിന്ന മുൻകരുതൽ... ബു ഹ ഹ...
