ഇറ്റാലിയൻ വിശേഷങ്ങൾ -റോം...

റോമിൽ ആദ്യം എങ്ങോട്ടേക്കു പോവണം എന്നകാര്യത്തിൽ ഞങ്ങൾക്ക് ഒരു സംശയവുമില്ലായിരുന്നു..ലോകാദ്ഭുതങ്ങളിലൊന്നായ കൊളോസിയം ..അതു കഴിഞ്ഞേയുള്ളൂ ബാക്കിയെന്തും.ഒരു പിത്സേരിയയിൽ (pizzaria- എന്നു വച്ചാൽ പിത്സ വില്ക്കുന്ന സ്ഥലം. ഇറ്റലീൽ ഏറ്റവും കൂടുതൽ കണ്ടു വരൂന സാധനം പിസ ആണെന്ന് എല്ലാർക്കും അറിയാമായിരിക്കുമല്ലോ.) നിന്നോരോ പിത്സയും വാങ്ങി ചുരുട്ടിപ്പിടിച്ചു ഞങ്ങൾ മെട്രൊയിൽ കയറി പറ്റി.മെട്രോയിൽ കയറിയപ്പോഴേ ആകെയൊരു ഇന്ത്യാ ഫീലിംഗ്. നല്ല തിരക്ക്.. എല്ലാരും നോക്കി ചിരിച്ചു കാണിക്കുന്നു..ഗ്രീറ്റ് ചെയ്യുന്നു.. നമ്മടെ സ്വന്തം നാട്ടിലെത്തിയതു പോലെ. ഇംഗ്ളണ്ടിലെയും ഫ്രാൻസിലെയും ക്രൌഡിനെ പോലെ ശ്വാസം മുട്ടിക്കുന്ന ഫോർമാലിറ്റിയില്ല ഇവർക്ക്‌. മറിച്ച്‌ വളരെ വെൽകമിംഗ് ആയ ആളുകൾ.. ഒന്നു ശരിക്കും കാണുന്നതിനു മുൻപു തന്നെ ഞാൻ റോമിനെ ഇഷ്ടപെട്ടു പോവാൻ ഇതും ഒരു കാരണമായിരുന്നു.

കൊളോസോ മെട്രൊ സ്റ്റേഷനിലിറങ്ങി ഞങ്ങൾ പുറത്തേക്കു നടന്നു. ഇനി കൊളോസിയം കണ്ടു പിടിക്കണം. ഇത്രേം വല്യ സംഭവമല്ലേ..കണ്ടു പിടിക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാവില്ല..പിന്നെ പോരാത്തതിനു വായിൽ നാക്കല്ലേ കിടക്കുന്നത്.. വഴി ചോദിച്ചു ചോദിച്ചങ്ങു പോവാം എന്നൊക്കെ വിചാരിച്ചു പുറത്തിറങ്ങീതാണ്‌.. ഒന്നേ നോക്കിയുള്ളൂ.. ശ്വാസം നിന്നു പോയീന്നു പറഞ്ഞാൽ മതിയല്ലോ.. അവിടെ റോഡിനപ്പുറത്തു നീണ്ടു നിവർന്നു നില്ക്കുന്നു.. സാക്ഷാൽ കൊളോസിയം!! കാലത്തെ അതിജീവിച്ചു നില്ക്കുന്ന റോമാക്കാരുടെ വാസ്തുവൈദഗ്ദ്യത്തിന്റെ തെളിവെന്നോ കാലത്തിനു മായ്ക്കാനാവാത്ത ക്രൂരതകളുടെ ഓർമ്മപെടുത്തലെന്നോ ഒക്കെ വിശേഷിപ്പിക്കാവുന്ന ആ ലോകാത്ഭുതം!!


ഇതു കൊളോസിയത്തിന്റെ നൈറ്റ് വ്യൂ..


ഇനി അല്പം ചരിത്രം പറയാം.റോമാ നഗരം കത്തിയെരിഞ്ഞപ്പോൾ വീണ വായിച്ചു എന്നു ദുഷ്പേരു കേട്ട നീറോ ചക്രവർത്തിയെ ഓർമ്മയില്ലേ.സുഖലോലുപനായ നീറോ ആ അഗ്നിബാധയ്ക്കു ശേഷം ഒന്നു റിലാക്സ് ചെയ്യാനാട്ട്‌ റോമിന്റെ ഹൃദയഭാഗത്ത് ഒരു സുഖവാസമന്ദിരം തീർത്തുവത്രേ..ഗോൾഡൻ ഹൌസ്. അതു കഴിഞ്ഞ്‌ ഏകദേശം നാലു വർഷം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ, അതായത്‌ A.D 68-ൽ പട്ടാളാക്രമണവും ജനകീയമുന്നേറ്റവും ഒന്നും താങ്ങാനാവാതെ നീറോ ആത്മഹത്യ ചെയ്തു. അതിനു ശേഷം വന്ന ഭരണാധികാരി വെസ്പാവിയസ് തന്റെ ശക്തി തെളിയിക്കാനും നീറോയോടുള്ള വെല്ലുവിളിയാട്ടും ഒരു ആംഫിതീയേറ്റർ പണി കഴിപ്പിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു. നീറോയുടെ ഗോൾഡൻ ഹൌസിന്നു തൊട്ടു മുന്നിൽ അതിനെ നിഷ്പ്രഭമാക്കി കൊണ്ട് തലയുയർത്തി നില്ക്കുന്ന ഒരു വിജയപ്രതീകം.. തന്റെ കുടുംബപേരു വച്ച് ഫ്ളാവിയൻ ആംഫിതീയേറ്റർ എന്നു പേരിട്ട ആ സ്മാരകം പക്ഷെ വെസ്പാവിയസിന്റെ കണക്കു കൂട്ടലുകൾ തെറ്റിച്ചു. അതിന്റെ അരികത്തുണ്ടായിരുന്ന നീറോയുടെ ഒരു വലിയ ചെമ്പു പ്രതിമ (കോളോസസ്)-യുടെ പേരിൽ ആ സ്മാരകം അറിയപ്പെട്ടു തുടങ്ങുകയും അവസാനം കോളോസിയം എന്ന പേരിൽ ലോകപ്രശസ്തമാവുകയും ചെയ്തു. പിന്നീട് ആ പ്രതിമ നശിപ്പിക്കപ്പെട്ടുവെങ്കിലും ആ പേര്‌ അതു പോലെ തന്നെ നിലനിന്നു. അങ്ങനെ മനപൂർവമല്ലെങ്കിലും ആ വെല്ലുവിളിയിൽ ആത്യന്തികമായി നീറോ തന്നെ വിജയിച്ചു എന്നു പറയാം.

70 AD യിൽ വെസ്പാവിയസ് തുടങ്ങി വച്ച നിർമ്മാണം 80 AD-യിൽ ടിറ്റസ് ആണു പൂർത്തിയാക്കിയത്. ഒരേ സമയം 50000 കാഴ്ചക്കാരെ ഉൾക്കൊള്ളാൻ കഴിയുന്ന കൊളോസിയം പ്രധാനമായും പൊതുപ്രദർശങ്ങൾക്കായിട്ടാണ്‌ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത്‌.സമൂഹത്തിനെ നിലയനുസരിച്ച്‌ ഓരോരുത്തർക്കും പ്രത്യെകം ഇരിപ്പിടവിഭാഗങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു.



കൊളോസിയത്തിനുള്ളിലേക്കു കയറിയാൽ ആദ്യം തന്നെ ശ്രദ്ധയിൽ പെടുന്നത് ഭീമാകാരമായ തൂണുകളാണ്‌. പിന്നെ പഴമയുടെ മണവും തണുപ്പും വന്നു നിറയുന്ന ഇടനാഴികൾ.. വർഷങ്ങളുടേ കാല്പരുമാറ്റം കൊണ്ട്‌ മിനുസമായി തിളങ്ങുന്ന സ്റ്റെപ്പുകൾ.. കൊളോസിയത്തിന്റെ ചരിത്രം ഒന്നുമറിയാത്തവർക്കു പോലും ഇവിടെന്തൊക്കെയോ അരുതാത്തതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്‌ എന്ന ഭയമുണർത്തുന്ന ഒരു തരം മങ്ങിയ അന്തരീക്ഷം.


ജനങ്ങളെ രസിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടിയുള്ള (?) പോരാട്ട മത്സരങ്ങൾ, പൊതുശിക്ഷകൾ, മൃഗങ്ങളുമായുള്ള പോരാട്ടങ്ങൾ തുടങ്ങിയ ക്രൂരമായ രക്തച്ചൊരിച്ചിലുകൾക്കു സാക്ഷ്യം വഹിച്ച ഈ വേദി ഏറ്റവും പ്രശസ്തമായതു ഗ്ളാഡിയേറ്ററുകളിലൂടെയാണ്‌. പ്രൊഫണൽ ഫൈറ്റേഴ്സായാ ഗ്ളാഡിയേറ്റർമാർക്ക് തങ്ങലുടെ കഴിവു തെളിയിക്കാനുള്ള വേദിയായിരുന്നു കൊളൊസിയത്തിലെ അറീന. പലരും മൃഗങ്ങളോടും മറ്റു പോരാളികളോടും പോരാടി മരണം വരിച്ചു..കാഴ്ചക്കാർ ഈ ക്രൂരതയെ ആർത്തു വിളിച്ചു പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചിരുന്നു പോലും. ഇതു കണ്ടോ.. ഇതാണ്‌ ആ വേദിയുടെ ബാക്കിപത്രം.. അതിന്റെ തറ പൂർണ്ണമായും നശിച്ചു. വേദിക്കു താഴെയുണ്ടായിരുന്ന ഇടനാഴികളിലൂടെയാണ്‌ പോരാട്ടത്തിനായുള്ള ഗങ്ങളെയും കുറ്റവാളികളെയും മറ്റും കൊണ്ടു വന്നിരുന്നത്. ആ ഇടനാഴികളുടെ ഭിത്തികൾ മാത്രമേ ഇപ്പോൾ ബാക്കിയുള്ളൂ.


ഇതാ അഭിനവ ഗ്ളാഡിയേറ്റർമാർ.. കൊളോസിയത്തിന്റെ ചുറ്റുപാടും ഇവരെ കാണാം. പോരാട്ടമല്ല , ഫോട്ടോയ്ക്കു പോസ് ചെയ്യലാണ്‌ ഇവർടെ ലക്ഷ്യമെന്നേയുള്ളൂ


കാലക്രമേണ ഒരു പ്രദർശനസ്ഥലം എന്ന നിലയിലുള്ള കൊളോസിയത്തിന്റെ പ്രശസ്തി കുറഞ്ഞു വന്നു.ഭൂമികുലുക്കങ്ങളും അവഗണനയും അതിനു ഒരു പരിധി വരെ പരിക്കേല്പ്പിച്ചു. പിന്നീട് കല്ലെടുക്കാനുള്ള ഒരു ക്വാറിയായും ഉപയോഗിക്കപ്പെട്ടു വന്നു. പതുക്കെ പതുക്കെ പുരാവസ്തു ഗവേഷകരുടെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടതും ഒരു പാടു കൃസ്ത്യൻ പോരാളികൾ അവിടെ രക്തസാക്ഷിത്വം വഹിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നതു കൊണ്ട് പോപ്പ് പ്രത്യേക പരിഗണന കൊടുത്തതും ഒക്കെ കൊണ്ട് കൊളോസിയത്തിന്റെ അവശേഷിക്കുന്ന ഭാഗങ്ങൾ കേടുകൂടാതെ അവശേഷിച്ചു. കൃസ്റ്റ്യാനിറ്റിയുടെ ഇട പെടലിന്റെ ഭാഗമായി കുരിശു രൂപങ്ങളിപ്പോഴും കാണാം കൊളോസിയത്തിൽ. അതു കൂടാതെ ദുഖവെള്ളിയാഴ്ച പോപ്പ് നട്ത്തുന്ന കുരിശിന്റെ വഴിയിൽ കൊളോസിയവും ഒരു ഭാഗമാണത്രേ..

കൊളോസിയം സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത് റോമൻ ഫോറത്തിലാണ്‌ പുരാതന റോമിന്റെ രാഷ്ട്രീയ-സാമ്പത്തിക സിരാകേന്ദ്രമായിരുന്നു റോമൻ ഫോറം. ഇതാ റോമൻ ഫോറത്തിന്റെ ഇന്നത്തെ ചിത്രം..



കൊളോസിയത്തിനു വളരെ അടുത്താണ്‌ പാലറ്റിൻ ഹിൽ.ഇതിനു രണ്ടിനുമിടയ്ക്ക്‌ അതിമനോഹരമായ കോൺസ്റ്റന്റൈൻ ആർച്ച് കാണാം. റോമൻ കലാവൈദഗ്ദ്യത്തിന്റെ തെളിവാണ്‌ ഈ യുദ്ധവിജയ സ്മാരകം.

പാലറ്റിൻ ഹിൽ. റോമൻ സംസ്കാരത്തിന്റെ ഏറ്റവും പുരാതാനമായ അവശിഷ്ടങ്ങൾ ചിതറികിടക്കുന്ന സ്ഥലങ്ങളിലൊന്ന്. തകർന്നടിഞ്ഞ കെട്ടിടങ്ങളുടെയും റോമൻ ടെമ്പിളുകളുടെയും മാർക്കറ്റുകളുടെയും അവശിഷ്ടങ്ങൾ ഇവിടെ കാണാം. ദാ അവയിൽ ചിലത്..


ഈ പാലറ്റിൻ ഹില്ലിൽ എന്നെ ഏറ്റവുമധികം ആകർഷിച്ചതെന്താണെന്നോ. ഇതിന്റെ മുകളിലാണ്‌ നീറോയുടെ ഗോൾഡൻ ഹൌസ്‌ നില കൊണ്ടിരുന്നത്‌ പോലും. ആ കെട്ടിടത്തിന്റെ അവശിഷടങ്ങൾ (എന്നു വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്ന) ഇവിടെ എക്സ്കവേറ്റു ചെയ്തു വച്ചിട്ടുണ്ട്. ദാ ഈ ഫോടോ കൃത്യം ആ സ്ഥലത്തു നിന്നെടുതതാണ്‌. ഒരു പക്ഷെ നീറോ ജീവിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നെങ്കിൽ ഇതാവും എല്ലാ ദിവസവും നീറോ കണി കാണുക. ഒരു പരാജയത്തിന്റെ കയ്പ്പു നിറഞ്ഞ ഓർമ്മ!!

ഇനി കുറച്ചു യൂസ്ഫുൾ ഇൻഫോ..


*കൊളോസിയം പാലറ്റിൻ ഹിൽ,റോമൻ ഫോറം എന്നീ മൂന്നു സ്ഥലങ്ങൾക്കും കൂടി ഒരേ ടിക്കറ്റാണ്‌. സാധാരണ ദിവസങ്ങളിൽ അതു 11 പൌണ്ട് ആണ്‌. ഞങ്ങൾ പോയ ദിവസം മേയ് ഡേ ആയതു കൊണ്ടോ എന്തോ ഒരു പൌണ്ടേ ചാർജ് ചെയ്തുള്ളൂ (:-)))) )


*കൊളോസിയത്തിനു മുന്നിലെ ടിക്കറ്റ് ക്യൂ കണ്ടാൽ ജീവിതം മടുത്തു പോവും. അതു വിട്ടു കുറച്ചൂടെ മുന്നോട്ടു നടന്നാൽ പാലറ്റീൻ ഹില്ലിലും ടിക്കറ്റ് കൌണ്ടർ ഉണ്ട്. അവിടെ തീരെ ചെറിയ ക്യൂവേ ഉണ്ടാവാറുള്ളൂ..


* കൊളോസിയത്തിലെക്കു നാഷണൽ ജ്യാഗ്രഫിക് ചാനൽ പോലുള്ള ചില കമ്പനികൾ എല്ലാ ദിവസവും ഫ്രീ ടൂർ ഓപറേറ്റ് ചെയ്യാറുണ്ട്. അതിന്റെ സമയം നോക്കി പോയാൽ ടൂർ ഗൈഡിന്റെ കാശു ലാഭിക്കാം..


* കഴിവതും വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ ഇവിടം വിസിറ്റ് ചെയ്യാൻ ശ്രമിക്കുക .വൈകിട്ടത്തെ സ്വർണപ്രകാശത്തിൽ കൊളോസിയം അതി മനോഹരമാണ്‌.. അവിടുന്നു വരാനേ തോന്നില്ല.. ഞാൻ ഗ്യാരന്റി :-).


അപ്പോൾ ശരി. ബാക്കി റോമൻ വിശേഷങ്ങളുമായി ഞാൻ അടുത്തു തന്നെ തിരികെ വരുന്നതാണ്‌. അതിനുള്ളിൽ ഈ പോസ്റ്റ് മുഴുവൻ വായിക്കാൻ ശ്രമിക്കുക. അടുത്ത പോസ്റ്റിൽ പരീക്ഷ ഉണ്ടാവുന്നതാണ്‌..

സന്ധ്യ മയങ്ങിയാൽ കൊളോസിയം അതിസുന്ദരമാണെന്നതിന്റെ തെളിവായി ഒരു നൈറ്റ് വ്യൂ കൂടി ചേർത്തിട്ടുണ്ട്. ഈ ഫോടോ എനിക്കയച്ചു തന്ന റോബിൻസൺ എന്ന സുഹൃത്തിന്‌ ഒരു പാടു നന്ദി..

ഇറ്റാലിയൻ വിശേഷങ്ങൾ..(2)

വിമാനത്തിൽ കയറി രണ്ടു ജ്യൂസ്‌ കുടിച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും ലാൻഡിംഗ്‌ അനൗൺസ്മന്റ്‌ വന്നു. ഇറ്റലിയിലെ മിലൻ എയർപോർട്ടിലെക്ക്‌ ഉടനെ തന്നെ ലാൻഡ്‌ ചെയ്യുമത്രേ.. ഞാൻ എത്തി വലിഞ്ഞു വിൻഡോയിലൂടെ നോക്കി.. ഇറ്റലിയുടെ വിശ്വപ്രസിദ്ധമായ ആ രൂപമുണ്ടല്ലോ- മെഡിറ്ററേനിയൻ സീയിലേക്കു ചവിട്ടി നിൽക്കുന്ന ഒരു ബൂട്ടിന്റെ രൂപം- അതിന്റെ വല്ല അറ്റവും വാലുമൊക്കെ കാണുമോന്നറിയാൻ.. പക്ഷെ കാര്യമായൊന്നും തടഞ്ഞില്ല.. ചിലപ്പോൾ കുറച്ചു കൂടി മുകളിൽ നിന്നു നോക്കണമായിരുന്നിരിക്കും. എന്തായാലും ദാ ഇറ്റലീടെ പടം താഴെ. ഞാൻ എടുത്തതൊന്നുമല്ല കേട്ടോ..

മിലനിൽ വിമാനമിറങ്ങിയതും ആകെയൊരു സന്തോഷം.. അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ ആദ്യമായി ഇറ്റാലിയൻ മണ്ണിൽ കാലു കുത്തിയിരിക്കുകയാണ്‌. പക്ഷെ ഇവിടങ്ങനെ അധികനേരം സന്തോഷിച്ചു നിൽക്കാൻ പറ്റില്ല.. റോമിലേക്കുള്ള കണക്ടിംഗ്‌ ഫ്ളൈറ്റ്‌ അതിന്റെ പാട്ടിനു പോകും. ബാക്കി സന്തോഷപ്രകടനമൊക്കെ റോമിലെത്തിക്കഴിഞ്ഞിട്ടാവാമെന്ന്‌ തീരുമാനിച്ച്‌ ഞങ്ങൾ വേഗം തന്നെ അടുത്ത ഫ്ളൈറ്റിനുള്ളിൽ കയറി പറ്റി.ഒന്നിരുന്നു ലെവലായ പാടെ എയർഹോസ്റ്റസ്‌ ചേച്ചി ദാ ജ്യൂസും കൊണ്ടു വരുന്നു. കഴിഞ്ഞ വിമാനത്തിൽ വച്ചു കഴിച്ചു മതിയായ പൈനാപ്പിൾ ജ്യൂസിനെ മാറ്റി ഇത്തവണ ഓറഞ്ച്‌ ജ്യൂസ്‌ ഓർഡർ ചെയ്തു. ദാ വരുന്നു കഫ്സിറപ്പിന്റെ മാതിരി ചുവപ്പു കളറിലുള്ള ഒരു പാനീയം. അയ്യോ സാധനം മറിപ്പോയി ചേച്ചീ എന്നു പറയാൻ നാവെടുത്തതാണ്‌.. അപ്പോഴാണ്‌ തലചോറിൽ ഒരു ട്യൂബ്‌ലൈറ്റ്‌ ഓണായത്‌.. ദൈവമേ ഇത്‌ ഇത്‌.. ഇതല്ലേ അത്‌.. യൂറോപ്പിന്റെ -പ്രത്യേകിച്ചും ഇറ്റലി,സ്പെയിൻ എന്നിവിടങ്ങളിലെ- സ്പെഷ്യാലിറ്റിയായ ബ്ളഡ്‌ റെഡ്‌ ഓറഞ്ച്‌!! പണ്ടേതോ പാചകബ്ളോഗിൽ ഇതിനെ കണ്ടു കൊതി വിട്ടു നിന്നതാണ്‌.അതിതാ ജീവനോടെ മുന്നിൽ.. ഒരു ഗ്ളാസ്‌ ജ്യൂസും കൂടി മേടിച്ചു കുടിച്ചു.. ടേസ്റ്റൊക്കെ ഏതാണ്ട്‌ സാധാരണ ഓറഞ്ചിന്റേതൊക്കെ തന്നെ. എന്നാലും ഇനിയെപ്പോഴാ ഈ ചാൻസ്‌ കിട്ടുന്നതെന്നറിയില്ലല്ലോ.. ദാ നിങ്ങൾടേയും വിജ്ഞാനം വർദ്ധിപ്പിക്കാനായി അതിന്റെ പടം .

Image Courtesyhttp://timeinthekitchen.com

റോമിൽ നിലം തൊട്ടതും ആദ്യം ചെയ്തത്‌ വാച്ചിലെ സമയം ഒരു മണിക്കൂർ മുന്നോട്ടാക്കുകയാണ്‌. വെറുതെയൊന്നുമല്ല..ഇവിടെ ടൈംസോൺ GMT+1 ആണ്‌.. അതുകൊണ്ടന്താ.. ഒരു മുഴുവൻ മണിക്കൂർ സമയം ആർക്കും ഉപകാരമില്ലാതെ ഒറ്റയടിക്കു പോയിക്കിട്ടി (ഈ ടൈംസോൺ കണ്ടു പിടിച്ചവനെ ഭൂമദ്ധ്യരേഖക്കു ചുറ്റും പത്തു പ്രാവശ്യം ഓടിക്കണം..ഹല്ല പിന്നെ..). എയർപോർട്ടിൽ നിന്നും നേരെ റെയിൽവേസ്റ്റേഷനിലേക്ക്‌..പറയാൻ മറന്നു..റോമിൽ രണ്ടു എയർപ്പോർട്ടുകളുണ്ട്‌ കേട്ടോ.. -Fiumicino-യും Campino-യും (ഇതെങ്ങനെയാണ്‌ ഉച്ചരിക്കുകയെന്നു സത്യമായും എനിക്കറിയില്ല..). ഇതിൽ ആദ്യത്തേതിന്‌ ലിയനാർഡോ ഡാവിഞ്ചി എയർപോർട്ടെന്നും പേരുണ്ട്‌. അവിടെയാണ്‌ വിമാനം ഞങ്ങളെ കൊണ്ടു ചാടിച്ചിരിക്കുന്നത്‌. ഈ രണ്ട്‌ എയർപോർട്ടുകളും നഗരമധ്യത്തിൽനിന്നു കുറച്ചു വിട്ടിട്ടാണ്‌ .. എന്നാലും പേടിക്കാനില്ല.. ഫ്രീക്വന്റ്‌ ട്രെയിൻ സർവീസ്‌ ഉണ്ട്‌ രണ്ടിടത്തേക്കും. അതവിടെ നിൽക്കട്ടെ.. നമ്മക്ക്‌ കഥയിലേക്കു തിരിച്ചു വരാം. ഞങ്ങൾക്കു പോവേണ്ടത്‌ ഓസ്റ്റ്യൻസ്‌ (Osteince) സ്റ്റേഷനിലേക്കാണ്‌. ഏറ്റവും ദരിദ്രവാസി ട്രെയിനായ റീജിയയണൽ ആണ്‌ ഞങ്ങൾ സെലക്ട്‌ ചെയ്തത്‌.പക്ഷെ നല്ല വൃത്തീം വെടിപ്പുമുള്ള ട്രെയിൻ..ഒറ്റ പ്രശ്നമേയുള്ളൂ..ട്രെയിനിന്റെ എല്ലാ ജനലുകളിലും കലാപരമായി പെയിന്റു കൊണ്ടു ഓരോരോ ചിത്രപ്പണികൾ.കംപ്ളീറ്റ്‌ കാഴ്ചയും മറച്ചു കൊണ്ട്‌.. പൊതുജനങ്ങളുടെ വക അവരെക്കൊണ്ടു കഴിയുന്ന പോലുള്ള ഗ്രാഫിറ്റികൾ.. ഒരു മാതിരി എല്ലാ കമ്മ്യൂട്ടർ ട്രെയിനുകളും ഇക്കൂട്ടർടെ പെയിന്റിംഗ്‌ ക്യാൻവാസാണെന്നു തോന്നുന്നു. പക്ഷെ സത്യം പറയാലോ.. കാണാൻ നല്ല ഭംഗിയാണ്‌ ഈ മൾടികളർ ട്രെയിനുകളെ.. വിൻഡോയിൽ ഒക്കെ സ്റ്റൈലൻ നിറങ്ങൾ വാരിപ്പൂശിയിരിക്കുന്നതു കൊണ്ട്‌ ഒരുമാതിരി ഡിസ്കോയിലിരിക്കുന്നതു പോലെ ആണ്‌ ട്രെയിനിനകത്തിരിക്കുമ്പോൾ..എന്തായാലും എനിക്കിഷ്ടപ്പെട്ടു സംഭവം


ട്രെയിനുള്ളിൽ തന്നെ ഓരോ സ്റ്റേഷനുമെത്തുമ്പോൾ അനൗൺസ്‌ ചെയ്യുന്നതു കൊണ്ട്‌ പുറത്തേക്കു നോക്കി സ്റ്റേഷന്റെ പേര്‌ വായിച്ചെടുക്കെണ്ട കാര്യവുമില്ല. സ്റ്റേഷനുകൾടെ പേരു ഡിസ്പ്ളേ ചെയ്യുന്നത്‌ വായിച്ചും കേട്ടുമൊക്കെ ട്രെയിനിൽ വച്ചു തന്നെ ഞങ്ങൾക്ക്‌ ഇറ്റാലിയൻ ഭാഷയിലുള്ള അവഗാഹം അങ്ങോട്ട്‌ അപാരമായി വർദ്ധിച്ചു കേട്ടോ.. ഇറ്റാലിയനിലെ ആദ്യപാഠം ഇതാണ്‌. ഈ ഭാഷയിൽ, നമ്മുടെ അക്ഷരമാലയിലെ ‘ടഠഡഢ’ എന്നീ കഠിന ശബ്ദങ്ങളൊന്നുമില്ല.. അതിനു പകരം ‘തഥദധ’ ഈ ശബ്ദങ്ങളാണ്‌.. അതുപോലെ ‘റ്റ’ക്കു പകരവും ‘ത’ ആണ്‌. അതായത്‌ ഇറ്റലി-ക്ക്‌ അവർ ഇത്തലി എന്നാണു പറയുന്നത്‌ .പിന്നെ, ഓരോ വാക്കിലെയും അക്ഷരങ്ങൾ വള്ളിപുള്ളി വിടാതെ ഉച്ചരിക്കണമെന്നു അവർക്കു നിർബന്ധമാണ്‌.. ഇടക്കിടക്ക്‌ ഓരോ വവൽസിനെ പിടിച്ച്‌ സൈലന്റാക്കുന്ന സാധാരണ ഇംഗ്ളീഷ്‌ ക്രൂരകൃത്യങ്ങളൊന്നും ഇവിടെ പറ്റില്ല .ഒറ്റ അക്ഷരം പോലും വേസ്റ്റാക്കരുതെന്നു ഇറ്റലിക്കാർക്ക്‌ വല്യ നിർബന്ധമാണ്‌. ഒരുദാഹരണത്തിന്‌ Osteince - എന്നതിനെ ഉള്ള വിവരം വച്ച്‌ നമ്മള്‌ 'ഓസ്റ്റ്യൻസ്‌' എന്നു വിളിക്കും.. എന്നാൽ ഇറ്റലിക്കാർ അതിനെ 'ഓസ്തായാൻസെ' എന്നേ വിളിക്കൂ.. അദാണ്‌. അതുപോലെ ചില സ്ഥലപ്പേരിനൊക്കെ ഇത്തിരി മുറുക്കം കൂടുതലാണെന്നു തോന്നീട്ടാണോ എന്തോ, ഓരോ വവൽസൊക്കെ അവിടേം ഇവിടേം ഒക്കെ ഇട്ട്‌ ഒന്നു ലൂസാക്കിയെടുക്കും ഇവിടുത്തുകാർ. അങ്ങനെയാണ്‌ ഇറ്റാലിയനിലേക്കു വരുമ്പോൾ റോം റോമായും, മിലൻ മിലാനോ-യും, നേപിൾസ്‌ നപോളിയുമൊക്കെ ആയി മസിലൊന്ന്‌ അയച്ചു പിടിക്കുന്നത്‌.

ഓ.കെ.. അങ്ങനെ ട്രെയിനിൽ വച്ചു ഫ്രീ ആയി കിട്ടിയ ഇറ്റാലിയൻ പരിജ്ഞാനവും അതിന്റെ ഫലമായുണ്ടായ വാനോളം ആത്മവിശ്വാസവുമായി ഞങ്ങൾ ഓസ്ത്യാൻസെ സ്റ്റേഷനിലിറങ്ങി. ഇനിയൊക്കെ എനിക്കു കാണാപ്പാഠമാണ്‌. സ്റ്റേഷനു മുന്നിലെ പിയാസയിലേക്കു പോണം .716 നംബർ ബസ്‌ പിടിക്കണം.രണ്ടാമത്തെ സ്റ്റോപ്പ്‌ ഞങ്ങൾടെ ഹോട്ടൽ. (പിയാസയോ..അതാര്‌!! എന്നന്ധാളിച്ചിരിക്കുന്ന നിരക്ഷരകുക്ഷികൾക്കായി- പിയാസ (piazza )എന്നു വച്ചാൽ സ്ക്വയർ. അതായതു നമ്മുടെ കോഴിക്കോട്‌ മാനാഞ്ചിറ സ്ക്വയറിനെ ഇറ്റലിക്കാരുടെ കയ്യിൽ കിട്ടിയാൽ അവരതിനെ ‘പിയാസാ മാനാഞ്ചിറേ’ എന്നു വിളിക്കും. ഇപ്പോൾ മനസിലായില്ലേ. ഈ പിയാസകൾ ഇറ്റലിയുടെ ജീവനാഡികളാണ്‌. അതാണ്‌ ഇവിടുത്തെ ലാൻഡ്‌ മാർക്കുകൾ.. ഇറ്റാലിക്കാരുടെ കലാബോധത്തിന്റെ ഉദാഹരണങ്ങളാണ്‌ ഈ സ്ക്വയറുകൾ.. ഓരോന്നിലും എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടാകും- നോക്കുന്നവരെ ‘ ശ്ശോ എന്തൊരു ഭംഗി എന്നു പറയിക്കാതെ ഒരു പിയാസയും വിടില്ല. ഒന്നുകിൽ ഒരു ശില്പം, അല്ലെങ്കിൽ ഒരു ഫൌണ്ടെയ്ൻ, ഒന്നുമില്ലെങ്കിൽ ഒരു കൊച്ചു പൂന്തോട്ടം.കണ്ണിനു വിരുന്നായി എന്തങ്കിലുമുണ്ടാകും അവിടെ. ചുമ്മാതല്ല കേട്ടോ.. ഇതിൽ കുറെയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തിരിക്കുന്നത്‌ ഡാവിഞ്ചിയും ബെർനിനിയും പികാസോയും മൈക്കലാഞ്ചലോയും ഒക്കെയാണ്‌. പിന്നെങ്ങനെ മോശം വരാൻ.).

അപ്പോൾ പറഞ്ഞപോലെ സ്റ്റേഷനു മുന്നിലുള്ള പിയാസയിലെക്ക്‌ ഞങ്ങൾ വലതു കാലു വച്ചിറങ്ങി. അതിനെ ചുറ്റിയാണ്‌ റോഡ്‌. ബസുകൾ വന്നും പോയുമൊക്കെ ഇരിക്കുന്നുണ്ട്‌,. ഞങ്ങൾടെ 716 മാത്രം കാണാനില്ല. അവസാനം ഞങ്ങൾ പൊതുജനങ്ങളുടെ സഹായം തേടാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു. ആദ്യം കിട്ടിയത്‌ വയസായ രണ്ടമ്മൂമ്മമാരെ. അവരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഇംഗ്ളീഷ്‌ എന്നൊരു ഭാഷയേ എക്സിസ്റ്റ്‌ ചെയ്യുന്നില്ല. എന്നാലും ഞങ്ങൾ പ്രതീക്ഷ കൈവിടാതെ 716 എന്നെഴുതികണിച്ചു കൊടുത്തു( അതിനെ റോമൻ അക്കത്തിലേക്കു മാറ്റാൻ ഞാൻ ഒന്നു ശ്രമിച്ചു നോക്കിയതാണ്‌.. പക്ഷെ എന്നെകൊണ്ടു പറ്റിയില്ല). എന്തായാലും അക്കത്തിലെഴുതീപ്പോൾ അമ്മൂമ്മമാർക്കു മനസിലായി. രണ്ടു പേരും മത്സിച്ചു കുറെ ഗൈഡൻസ്‌ തന്നു. അതിൽ ആകെ ഞങ്ങൾക്കു മനസിലായതു ’പിയാസ‘ എന്നതു മത്രം!! താങ്ക്സ്‌ പറഞ്ഞ്‌ അവരെ ഒഴിവാക്കിയതിനു ശേഷം ഞങ്ങൾ അടുത്ത ആളെ പിടികൂടി. അങ്ങേരു പിന്നെ ഞങ്ങളെ കണ്ടതും ’നോ ഇംഗ്ളീഷ്‌ ' എന്നും പറഞ്ഞ്‌ സ്ഥലം കാലിയാക്കി. പിന്നങ്ങോട്ട്‌ കണ്ണിൽ കണ്ടവരോടെല്ലാം വഴി ചോദിക്കൽ യജ്ഞമായിരുന്നു. വഴി കിട്ടിയില്ലെങ്കിലും മർമപ്രധാനമായ മൂന്നു ഇറ്റാലിയൻ വാക്കുകൾ ഞങ്ങൾ പഠിച്ചു- സീ (yes) , ഗ്രാസ്യാസ്‌(thanks), ബോൻജ്യോന്നോ (good day). പിന്നങ്ങോട്ടു ഇതു മൂന്നും വച്ചുള്ള പയറ്റായിരുന്നു. ഞങ്ങൾടെ കുറെ 'സീ'കളും 'ബൊൺജ്യോന്നോ'കളും വേസ്റ്റായതല്ലാതെ കാര്യമായ പുരോഗതി ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല. നാലു ദിവസം കൊണ്ടു ഇറ്റലി ഓടിനടന്നു കാണാൻ വന്ന ഞങ്ങളാണ്‌.. ലക്ഷണം കണ്ടിട്ടു നാലു ദിവസവും ഈ പിയാസയെ ചുറ്റുചുറ്റി ജീവിതം പാഴയിപ്പോവാനാണ്‌ എല്ലാ സാധ്യതയും. വെയ്റ്റ്‌.. അവസാനത്തെ കച്ചിതുരുമ്പു പോലെ ദാ നിൽക്കുന്നു രണ്ടു കന്യാസ്ത്രീകൾ. നാടെങ്ങും പോയി പ്രേക്ഷിത പ്രവർത്തനം നടത്താൻ നിയുക്തരായവരല്ലേ.. അപ്പോൾ എന്തായാലും ഇംഗ്ളീഷ്‌ അറിയാമായിരിക്കും. എന്നൊക്കെ ഞങ്ങള്‌ വെറുതേ മനക്കോട്ട കെട്ടീതാണെന്നു സംസാരിച്ചു തുടങ്ങീപ്പോഴേ മനസിലായി. എന്നാലും പ്രതീക്ഷ കൈവിട്ടു പോവാതിരിക്കാൻ ഞാൻ മാക്സിമം ശ്രമിച്ചു. ‘കാതു കുത്തിയവൻ പോയാൽ കടുക്കനിട്ടവൻ വരൂടീ പെങ്കൊച്ചേ’ എന്ന്‌ എന്റെ വല്യമ്മച്ചി ഇടകിടക്കേ പറയാറുണ്ട്‌.. ആ ഒരു ധൈര്യവും മുറുകെ പിടിച്ചു ഞങ്ങൾ ആ പിയാസയിലൂടെ ഒരിംഗ്ളീഷുകാരൻ/കാരിയെയും തേടി അലഞ്ഞു.അവസാനം കിട്ടി ഒരു ചേട്ടനെ.. അങ്ങേർക്‌ ഇംഗ്ളീഷ്‌ കേട്ടാൽ മനസിലാവും.. പക്ഷെ പറയാൻ അറിയില്ല. കോളമ്പോ ക്രിസ്റ്റഫറോ (ഞങ്ങൾക്കു പോവേണ്ട സ്ഥലം)-ലേക്കു എങ്ങനെ എത്തിച്ചേരുമെന്നുള്ള ചോദ്യം അങ്ങേർക്കു മനസിലായെങ്കിലും പറഞ്ഞ ഉത്തരം ഞങ്ങൾക്കു പിടികിട്ടിയില്ല.കുറ്റം പറയരുതല്ലോ.. ആ ചേട്ടൻ മാക്സിമം ശ്രമിച്ചു. പാവത്തിന്റെ കഷ്ടപ്പാട്‌ കണ്ട്‌ ‘ എന്റെ ദൈവമേ പണ്ട് ഇംഗ്ളീഷുകാർക്കു കൊണ്ടു പോയി പണ്ടാരമടങ്ങുന്നതിനു പകരം ഇന്ത്യയെ ഇറ്റലിക്കാരെ കൊണ്ടു ഭരിപ്പിച്ചൂടായിരുന്നോ’ എന്നു ഞാൻ ദൈവത്തെ വരെ ചോദ്യം ചെയ്തു പോയി.അങ്ങനെയായിരുന്നെങ്കിൽ ഈ ഭാഷാപ്രശ്നമേ ഉദിക്കില്ലയിരുന്നു.. ങ്‌ഹാ.. പണ്ടു നടത്തിയ പ്ളാനിംഗിനെ പറ്റി ഇത്രയും കൊല്ലം കഴിഞ്ഞു പാവം ദൈവത്തെ ക്വസ്സ്റ്റ്യൻ ചെയ്തിട്ടു വല്ല കാര്യവുമുണ്ടോ.. എന്തായാലും അവസാനം മനസിലാക്കിയും മനസിലാക്കിച്ചും ഞങ്ങൾ രണ്ടു കൂട്ടരും അവശരായീന്നു പറഞ്ഞാൽ മതിയല്ലോ. അവസാനം ചേട്ടൻ പറഞ്ഞു ‘‘ബസ്‌ ദ്രൈവർ ബസ്‌ ദ്രൈവർ’’എന്ന്‌. അതെ അതും കറക്ട്‌.. ബസ്‌ ഡ്രൈവർമാരോടു ചോദിച്ചു നോക്കാം.. അവർക്കറിയുമായിരിക്കുമല്ലോ . ഞങ്ങൾ ഏറ്റവും കൂടുതൽ ബസുകൾ നിർത്തുന്ന സൈഡിൽ പോയി നിന്നു.

ഏതു ബസിനെ ആദ്യം തടയണം എന്നു കൂലംകഷമായി ചിന്തിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ അതാ ഞങ്ങൾ കേൾക്കാൻ കൊതിച്ചിരുന്ന ആ വാക്ക്‌..

"ഇംഗ്ളീഷ്‌?"

ഞങ്ങൾ മൂന്നു പേരും ഒരേ സ്പീഡിൽ തിരിഞ്ഞ് നോക്കി.. ദാ നില്ക്കുന്നു ഒരു ജപ്പൻകാരൻ. ഞങ്ങൾടെ പരക്കം പാച്ചിൽ കണ്ടു സഹായിക്കാൻ വന്നതാവും..

“യെസ്” ഞങ്ങൾ

“ഇറ്റാലിയൻ”? അയാൾ

“നോ” !! ഞങ്ങൾ

പാവം തെറ്റിദ്ധരിച്ചതാണ്‌.. ആ പയ്യനും ഞങ്ങളെപോലെ ഇംഗ്ളീഷും തേടി നടക്കുകയാണ്‌. അങ്ങേർടെ കൈയിലാണെങ്കിൽ പോവേണ്ട റൂട്ട് ഇറ്റാലിയനിൽ ആണ്‌ എഴുതി വച്ചിരിക്കുന്നത്‌.. ഇങ്ങനെ കുറെ അലഞ്ഞപ്പോൾ ആരെങ്കിലും എഴുതിക്കൊടുത്തതായിരിക്കും. ഞങ്ങൾക്കാണെങ്കിൽ അറ്റ്ലീസ്റ്റ്‌ പോവേണ്ടത്‌ എങ്ങോട്ടണെന്നെങ്കിലും അറിയാം. അപ്പോൾ ഞങ്ങളുടേതിലും ഭീകരമായ അവസ്ഥയിലുള്ളവരും ഉണ്ടെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ ഒരു കുഞ്ഞ്‌ ആശ്വാസം തോന്നി .എന്തായാലും ഞങ്ങള്‌ ഏഷ്യക്കാര്‌ യൂറോപ്പിന്റെ മണ്ണിൽ വച്ചു പരസ്പരം ദുഖങ്ങളൊക്കെ പങ്കു വെയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി. പയ്യനും ഞങ്ങളെ പോലെ ഇംഗ്ളീഷുകാരെ തേടിയിറങ്ങാൻ പോവുകയാണ്‌. എന്തായാലും ഞങ്ങൾ കവർ ചെയ്ത ഏരിയയിലൊന്നും ഇംഗ്ളീഷ്‌ അറിയുന്ന ആരുമില്ലെന്ന മഹത്തായ ഇൻഫർമേഷൻ ഞങ്ങൾ പകർന്നു കൊടുത്തു. വെറുതെ അയാൾടെ സമയം കൂടി കളയണ്ടല്ലോ .അതു കേട്ടതും അയാള്‌ ഏതോ ബസിൽ കയറി എങ്ങോട്ടോ പോവുന്നതു കണ്ടു.. മനസു മടുത്തിട്ടു തിരിച്ചു ജപ്പാനിലേക്കായിരിക്കും.. പാവം..

എന്തായാലും ഞങ്ങൾ അതുകൊണ്ടൊന്നും തളർന്നില്ല.. അന്വേഷണം ബസ്‌ഡ്രൈവർമാരിലേക്കു വ്യാപിപ്പിച്ചു.. നിർത്തുന്ന ബസിന്റെയൊക്കെ മുന്നിൽ ചെന്നു നിന്നു ചുമ്മാ ‘ കൊളമ്പോ ക്രിസ്റ്റഫറോ’ എന്നു പറഞ്ഞു നോക്കുക.. ആരെങ്കിലുമൊക്കെ പ്രതികരിക്കാതിരിക്കില്ലല്ലോ .. ഇതായിരുന്നു ഞങ്ങക്കുടെ സ്ട്രാറ്റജി. കുറ്റം പറയരുതല്ലോ.. ഒറ്റ മനുഷ്യരു പോലും ഞങ്ങളെ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയില്ല. ഡ്രൈവർമാരുടെ കാര്യമാണെങ്കിൽ പറയാനില്ല..ഒരു മാതിരി കുമ്പസാരക്കൂട്ടിലിരിക്കുന്നതു പോലെയണ്‌ അവർടെ ഇരിപ്പ്‌..ഒരു ഗ്ളാസ് ക്യാബിനിനുള്ളിൽ.. ശ്വാസം കിട്ടാനാണെന്നു തോന്നുന്നു ഇടയ്ക്ക്‌ രണ്ടു മൂന്നു അഴിയിട്ടിട്ടുണ്ട്‌. അതിലൂടെ വേണം ഞങ്ങൾക്ക്‌ ദർശനം തരാൻ..ബസിൽ കയറി ക്യാബിനിൽ മുട്ടിയാലൊക്കെയെ ഡ്രൈവർ മൈൻഡ്‌ ആക്കൂ..അതും നിസംഗഭാവത്തിൽ ഒന്നു നോക്കീട്ട്‌ പിന്നേം മുഖം തിരിച്ചു കളയും. യാത്രക്കാരോടു മിണ്ടിയാൽ ഇവർക്കെന്താ വായിൽ നിന്നും മുത്തു പൊഴിയുമോ.. എന്തായാലും ഞങ്ങള്‌ ‘കൊളംബോ കൊളംബോ’ മുദ്രാവാക്യം നിർവിഘ്നം തുടർന്നു ..(കൊളംബോ ക്രിസ്റ്റഫറോ എന്നൊക്കെ മുഴുവനും വീണ്ടും വീണ്ടും പറയാനുള്ള എനർജി ഇല്ലായിരുന്നു. കൊളംബോ കേട്ട്‌ ആരെങ്കിലും തിരിഞ്ഞു നോക്കിയാൽ മാത്രം ബാക്കിയും കൂടെ പറഞ്ഞാൽ മതിയല്ലോ..യേത്‌).


മൂന്നു പേരും മൂന്ന്‌ സൈഡിലേക്കും നോക്കി കൊളമ്പോ എന്നു പ്രതീക്ഷയോടെ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്‌.. അപ്പോഴതാ ഒരു മറുപടി..

“കൊളമ്പോ ക്രിസ്റ്റഫറോ”?

"സീ " "സീ" "സീ" - മൂന്നു പേരും ഓരോരോ സീ-യോടെ ചോദ്യത്തിനുടമയെ നോക്കി. അയാള്‌ ബസിനുള്ളിലെക്കു കയറുകയാണ്‌.. ഞങ്ങളോടും കൂടെ കയറാൻ ആംഗ്യം കാണിച്ചു. ഞങ്ങളും പിന്നാലെ ഓടിക്കയറി.. അയാൾ ബസിലെ തിരക്കിനിടയിളേക്കു അങ്ങു പോയി.. ഒരു ഗ്രാസ്യാസ്‌ പോലും പറയാൻ പറ്റിയില്ല. എന്തായാലും കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അയാൾ തിക്കിതിരക്കി ഞങ്ങൾടെ അടുതെക്കു വന്നു. എന്നിട്ടു ഒരു സ്റ്റോപ്പിലിറങ്ങി. ഞങ്ങ്ളൊടും ഇറങ്ങാൻ പറഞ്ഞു.‘ഒക്കെ ചേട്ടൻ പറയുമ്പോലേ’ന്നുള്ള മട്ടിൽ ഞങ്ങളും ചാടിയിറങ്ങി. ഏതു ഹോട്ടലിലെക്കാണ്‌ പോവേണ്ടത്‌ എന്നു ചോദിച്ച്‌ അയാൾ ഹോട്ടലും കാണിച്ചു തന്നു. ഞങ്ങൾ മൂന്നു പേരും കൂടി നന്ദി പറഞ്ഞ്‌ അയാളെ കൊന്നില്ലെനേയുള്ളൂ. നോക്കി നില്ക്കേ അയാളങ്ങു നടന്നു പോയി ഒരു തിരിവിൽ മറഞ്ഞു. ഞങ്ങൾ നേരെ ഹോട്ടലിലെക്കും. രണ്ടു സ്റ്റെപ് വച്ചപ്പോഴേക്കും ആകെയൊരാശയക്കുഴപ്പം..മൂന്നു പേരും അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും നോക്കി..

പുറത്തേക്കു വന്നതു മൂന്നു സൌത്തിന്ത്യൻ ഭാഷകളിലായിരുന്നെങ്കിലും ഞങ്ങൾ മൂന്നു പേരും പറഞ്ഞതിന്റെ സാരാംശം ദാ ഇതായിരുന്നു..

“ദൈവമേ അതു ഹിന്ദി അല്ലയിരുന്നോ!! ”

അതെ.. ആ മനുഷ്യം ഞങ്ങളോടു സംസാരിചതു മുഴുവൻ ഹിന്ദിയിലായിരുന്നെന്നു ഇപ്പോഴാണ്‌ മൂന്നു പേർക്കും ഒരേ പോലെ ബോധോദയം ഉണ്ടയത്‌. എന്തായാലും ആ ഹിന്ദിചേട്ടന്റെ സഹായം കൊണ്ടു മാത്രം പ്ളാൻ ചെയ്തതിലും ഒരു മണിക്കൂർ മാത്രം വൈകിയാണെങ്കിലും (ശരിക്കും 5 മിനിട്ടു പോലും എടുക്കില്ലായിരുന്നു) ഞങ്ങൾ വിജയകരമായി ഹോട്ടലിലെത്തിചേർന്നു.. അയ്യോ ഇതുങ്ങൾടെ ഒരു മണിക്കൂർ സമയം പോയല്ലോ എന്നോർത്ത്‌ വിഷമിക്കുന്നവരുടെ ശ്രദ്ധക്ക്‌ .. ഡോണ്ട്‌ വറി.. എല്ലാ ദിവസവും വഴി തെറ്റി നടക്കുന്നതിലേക്കായി ഞങ്ങൽ ഓരോ മണിക്കൂർ വച്ച്‌ പ്ലാൻ ചെയ്തിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.. സ്വയം നല്ലതു പോലെ അറിയുനതു കൊണ്ടുള്ള ഒരു ചിന്ന മുൻകരുതൽ... ബു ഹ ഹ...

ഇറ്റാലിയൻ വിശേഷങ്ങൾ..(1)

യൂ.കെ.യിൽ എത്തിയപ്പോൾ മുതൽ ഞാൻ വളരെ ആത്മാർത്ഥമായി വർക്ക്‌ ചെയ്തു കൊണ്ടിരുന്ന രണ്ടു പ്രോജക്ടുകളാണ്‌ മിഷൻ ഫ്രാൻസും മിഷൻ ഇറ്റലിയും. (കമ്പനി എനിക്കു തന്ന പ്രോജക്ടും മറ്റൊരു വഴിക്കങ്ങനെ നടക്കുന്നുണ്ടു കേട്ടോ..) എത്രയോ കാലങ്ങളായി സ്വപ്നം കണ്ടിരുന്ന സ്ഥലങ്ങളാണെന്നോ.. ഇതിപ്പോ കയ്യെത്തും ദൂരത്ത്‌.. ഈ അവസരം പാഴാക്കിക്കളഞ്ഞാൽ ഞാൻ പോലും എന്നോടു ക്ഷമിക്കില്ല- ദൈവത്തിന്റെ കാര്യം പിന്നെ പറയാനുണ്ടൊ.. എങ്ങനെ അവിടൊന്നു ചെന്നെത്താമെന്നതിനെ പറ്റിയുള്ള അന്വേഷണങ്ങൾ, ഗവേഷണങ്ങൾ, അഭിപ്രായങ്ങൾ, കണക്കുകൂട്ടലുകൾ (ഇമ്മിണി കാശുചെലവുള്ള പരിപാടിയാണേയ്‌..). അങ്ങനെ അവസാനം ഇക്കഴിഞ്ഞ ഈസ്റ്റർ അവധിക്കാലത്ത്‌ മിഷൻ ഫ്രാൻസ്‌ വിജയകരമായി(?) പൂർത്തിയാക്കി. കാണണമെന്നു വിചാരിച്ചതൊക്കെ കണ്ടു.. എന്നാലും ഒരു തൃപ്തിയില്ലായ്മ. ഒരു ടൂർ ഓപറേറ്റർ വഴിയാണ്‌ പോയത്‌. ചുമ്മാ ബസിലിരിക്കും, ഓരോ സ്ഥലവുമെത്തുമ്പോൾ ഇറങ്ങിച്ചെന്ന്‌ 'ശ്ശൊ പറഞ്ഞപോലെത്തന്നെ ഇതു കൊള്ളാലോ'ന്നു ആശ്ചര്യപ്പെടും,കുറെ ഫോടോയെടുക്കും, പിന്നേം തിരികെ ബസിലേക്ക്‌. അതിപ്പോ ടൂർ കമ്പനി വഴിയല്ല, അന്നാട്ടിലെ പരിചയക്കാരുടെ സഹായത്തോടെ പോയാലും ഇതു തന്നെ അവസ്ഥ. നമ്മളായിട്ട്‌ ഒന്നും ചെയ്യേണ്ടതില്ല.ഇങ്ങനാണോ ഒരു യാത്ര പോവേണ്ടത്‌! ഒരു നാടിനെ അറിയേണ്ടത്‌!! അതുകൊണ്ടു തന്നെ ഇറ്റലി യാത്രയ്ക്ക്‌ ഞാൻ രണ്ടും കൽപ്പിച്ച്‌ ആ റിസ്ക്‌ എടുക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു. സ്വയം തീരുമാനിച്ച്‌, സ്വയം പ്ലാൻ ചെയ്ത്‌ സ്വന്തമായി നടത്തുന്ന ഒരു യാത്ര...അറിയാത്ത നാട്‌, അറിയാത്ത ഭാഷ..കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോയി സ്ഥലം കാണിച്ചു തരാൻ പരിചയക്കാരില്ല .എല്ലാം കൊണ്ടും പെർഫക്ടായ ഒരു 'സാഹസിക' ഇറ്റാലിയൻ യാത്ര. എല്ലാം വരുന്നിടത്തു വച്ചു കാണാം എന്ന മട്ടിലുള്ള രണ്ടു സഹയാത്രികരെ കൂടി സംഘടിപ്പിച്ചു കഴിഞ്ഞതോടെ മിഷൻ ഇറ്റലി ശരിക്കും ചൂടു പിടിച്ചു.


പിന്നെയങ്ങോട്ടു 3 ആഴ്ചകളോളം പ്ലാനിംഗ്‌ ആയിരുന്നു.പണ്ടു സ്കൂളിലെ ഹിസ്റ്ററി ക്ലാസിൽ പോലും ഞാൻ ഇത്രയും ആത്മാർത്ഥമായി ഒരു നാടിനെപറ്റിയും വായിച്ചു പഠിച്ചിട്ടില്ല. 'ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ ചെലവിൽ ഏറ്റവും കൂടുതൽ സ്ഥലങ്ങൾ' -ഇതായിരുന്നു ഞങ്ങൾടെ പ്ലാനിംഗിന്റെ ബേസ്‌ ലൈൻ. ഇനിയിപ്പോ ഇതൊക്കെ വായിച്ച്‌ ആർക്കെങ്കിലും ഇറ്റലിയിൽ പോകണമെന്നു തോന്നിയാൽ, ദാ ഈ സംഭവങ്ങളൊക്കെ ഒന്നു മനസിലാക്കി വച്ചാൽ മതി.

1)http://www.trenitalia.com

ഇതു ഇറ്റലീടെ റെയിൽവേ വെബ്‌ സൈറ്റ്‌ ആണ്‌. മടിശീലയുടെ കനമനുസരിച്ച്‌ പല ടൈപ്പ്‌ ട്രെയിനുകൾ സെലക്ടു ചെയ്യാം അതിൽ ഏറ്റവും ഡ്യൂക്കിലിയാണ്‌ റീജിയണൽ ട്രെയിനുകൾ. ടിക്കറ്റ്‌ ചാർജ്‌ തീരെ കുറവ്‌, അതുകൊണ്ടെന്താ.. സ്പീഡും അത്‌ പോലെ തന്നെ തീരെക്കുറവ്‌. കൂട്ടത്തിൽ ഏറ്റവും അഹങ്കാരിയാണ്‌ യൂറോസ്റ്റാർ ട്രെയിൻ.(പേരൊന്നാണെങ്കിലും ഇതിനു ഫ്രാൻസ്‌, ബെൽജിയം, നെതർലാൻഡ്‌സ്‌,ലണ്ടൻ ഒക്കെ കണക്ട്‌ ചെയ്തോടുന്ന യൂറോസ്റ്റാറുമായി ഒരു ബന്ധവുമില്ല കേട്ടോ..). മുടിഞ്ഞ ചാർജാണ്‌. പക്ഷെ എത്തേണ്ട സ്ഥലങ്ങളിലൊക്കെ ശടേ പൂക്ക്‌-ന്ന്‌ എത്തിച്ചു തന്നോളും.പിന്നെ ഇതിന്റെ രണ്ടിന്റേം ഇടക്ക്‌ ഇന്റർസിറ്റി ട്രെയിനുകളും തേരാപ്പാരാ ഓടുന്നുണ്ട്‌. ഇനീപ്പോ ഇതിലും സ്പീഡിൽ എത്തണമെന്നു തോന്നിയാൽ ഫ്ലൈറ്റ്‌ പിടിക്കേണ്ടി വരും.(ഇറ്റലിയിലെ പ്രധാനപ്പെട്ട സ്ഥലങ്ങൾടെയെല്ലാം അടുത്തു വിമാനത്താവളങ്ങളുണ്ട്‌.) ട്രെയിൻ ടിക്കറ്റൊക്കെ ഓൺലൈൻ ആയി ബുക്ക്‌ ചെയ്യാം.അല്ലെങ്കിൽ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ തന്നെ 'ടിക്കറ്റിംഗ്‌ മെഷീൻസ്‌' ഉണ്ട്‌. അതിന്‌ അഞ്ചാറു ഭാഷകൾ മനസിലാകും.ദൈവാധീനംകൊണ്ട്‌ നമ്മുടെ ഇംഗ്ലിഷും അതിൽ ഒന്നാണ്‌.

2)http://www.atac.roma.it/

ഇതാണ്‌ റോമിന്റെ ബസ്‌ ഇൻഫർമേഷൻ സൈറ്റ്‌. കംപ്ലീറ്റ്‌ ബസുകളുടെ വിവരങ്ങളും ഇതിലുണ്ട്‌. എന്നാൽ പിന്നെ ഇതിൽ നോക്കി ആവശ്യം വന്നേക്കുമെന്നു തോന്നുന്ന ബസ്‌നമ്പറൊക്കെ കാണാപാഠം പഠിച്ചിട്ടു പോയേക്കാമെന്നു വിചാരിക്കുന്നവരുടെ ശ്രദ്ധക്ക്‌... രാത്രി പന്ത്രണ്ടു മണി കഴിഞ്ഞാൽ റോമിലെ സാധാരണ ബസ്‌ സർവ്വീസ്‌ സ്റ്റോപ്‌ ചെയ്യും. പിന്നെ നേരം വെളുക്കുന്നതു വരെ നൈറ്റ്‌ സർവ്വീസ്‌ ആണ്‌. അതു കൊണ്ട്‌ കാണാപാഠം പഠിക്കുമ്പോൾ നൈറ്റ്‌ സർവ്വീസ്‌ ബസുകൾടെയും കൂടി നമ്പർ ഓർത്തു വച്ചാൽ നല്ലത്‌. ഇനി ടിക്കറ്റിന്റെ കാര്യം. ബസിൽ കയറിയിട്ട്‌ 'ചേട്ടാ ഒരു ടിക്കറ്റു നോക്കട്ടെ' എന്നു പറഞ്ഞിട്ടൊന്നും ഒരു കാര്യവുമില്ല. അവിടെ കണ്ടക്ടർമാരൊന്നുമില്ല. ഡ്രൈവർമാർക്കാണെങ്കിൽ ഇമ്മാതിരി ഇടപാടുകളിലൊന്നും ഒരു താൽപ്പര്യവുമില്ല താനും. എന്നാൽ പിന്നെ ടിക്കറ്റൊന്നും വേണ്ടായിരിക്കും എന്നൊന്നും ചാടിക്കയറി മോഹിച്ചു പോയേക്കരുത്‌. ബസിൽ കയറുന്നതിനു മുൻപു തന്നെ ടിക്കറ്റ്‌ മേടിച്ചിരിക്കണം. ഒരു മാതിരിപ്പെട്ട എല്ലാ കുഞ്ഞു കടകളിലും ടൊബാക്കൊ ഷോപ്പുകളിലുമൊക്കെ ബസ്‌ ടിക്കറ്റ്‌ കിട്ടും. അതും മേടിച്ചോണ്ട്‌ ബസിൽ കയറിയാൽ പിന്നേം ഒരു പണിയും കൂടി ബാക്കിയുണ്ട്‌-'ടിക്കറ്റ്‌ വാലിഡേഷൻ'.എല്ലാബസിന്റെയും ഉള്ളിൽ ഒന്നു രണ്ടു സ്ഥലത്തു ഒരു കുഞ്ഞു മഞ്ഞ ബോക്സ്‌ കാണാം.ഈ ടിക്കറ്റിനെ അതിന്റെ വായിലേക്കു വച്ചു കൊടുക്കുക. അതു കരകരാന്ന്‌ അപ്പോഴത്തെ ടൈമും ഡേറ്റുമൊക്കെ പ്രിന്റ്‌ ചെയ്തു കഴിഞ്ഞാൽ ടിക്കറ്റ്‌ നമ്മക്കിങ്ങോട്ടു തിരിച്ചെടുക്കാം.പിന്നെ സമാധാനമായി അങ്ങ്‌ യാത്ര ചെയ്തോളുക.. 'ഓ ഇതൊക്കെ ആരു നോക്കാനാ' എന്നും വിചാരിച്ച്‌ ടിക്കറ്റൊന്നുമെടുക്കാതെ ബസിനെ പറ്റിച്ചു കളയാം എന്നൊന്നും വിചാരിക്കണ്ട.നമ്മടെ നാട്ടിലേതു പോലെ തന്നെ ടിക്കറ്റ്‌ ചെക്കേഴ്സ്‌ ഏതു നിമിഷവും പ്രത്യക്ഷപെട്ടേക്കാം. ടിക്കറ്റില്ലെങ്കിലും, ഇനീപ്പം ടിക്കറ്റുണ്ടായിട്ടും അതു വാലിഡേറ്റു ചെയ്യാൻ മറന്നു പോയാലുമൊക്കെ ഫൈനടയ്ക്കേണ്ടി വരും. 'ടൂറിസ്റ്റാണ്‌, വിവരമില്ലാത്തതു കൊണ്ടാണ്‌' എന്നൊന്നും പറഞ്ഞാലൊന്നും ഒരു രക്ഷയുമില്ല. അപ്പോൾ ടിക്കറ്റെടുക്കണം എന്ന കാര്യത്തിൽ ഇനി സംശയമൊന്നുമില്ലല്ലോ. ഇനീപ്പോ ഏതു ടിക്കറ്റെടുക്കണമെന്നാലോചിക്കാം. 3-4 ടൈപ്പ്‌ ടിക്കറ്റുകളുണ്ട്‌. ദാ ലത്‌ താഴെ..

BIT- വാലിഡേറ്റു ചെയ്തു കഴിഞ്ഞാൽ 75 മിനിറ്റു വരെ ഈ ടിക്കറ്റുപയോഗിച്ചു യാത്ര ചെയ്യാം- ബസിലും മെട്രോയിലും..

BIG- ഒരു ദിവസത്തേക്കു മുഴുവൻ വാലിഡാണ്‌.. മതിയാവുന്നതു വരെ ബസിലും മെട്രൊയിലും കയറി ഇറങ്ങാം.

BTI- ഒറ്റ ടിക്കറ്റിൽ 3 ദിവസം മുഴുവൻ കഴിഞ്ഞുകൂടാം.ആരും ചോദിക്കാൻ വരില്ല...

പിന്നേം ഉണ്ട്‌ ഒന്നു രണ്ടു ടിക്കറ്റുകൾ വേറെ. അതിന്റെയൊക്കെ ഡീറ്റെയ്ൽസ്‌ ദാ മോളിൽ പറഞ്ഞ സൈറ്റിൽ പോയാൽ കിട്ടും.


ബസ്‌ മാത്രമല്ല കേട്ടോ, മെട്രോയും റോമിലുണ്ട്‌.ലണ്ടനിലേപ്പോലെ കണ്ടമാനം മെട്രോയൊന്നുമില്ല.. ആകെപ്പാടെ രണ്ടു ലൈനേയുള്ളൂ..Line A-യും B-യും . അതു കൊണ്ടു തന്നെ വളരെ ഈസി. രണ്ടു മെട്രോയും റോമിന്റെ ഹൃദയഭാഗമായ റോമാ ടെർമിനിയിൽ വച്ചു മാത്രമേ കൂട്ടിമുട്ടുന്നുള്ളൂ.അതു കൊണ്ട്‌ ഒരു ലൈനിൽ നിന്നും മറ്റേ ലൈനിലേക്കു മാറണമെങ്കിൽ, റോമാ ടെർമിനിയിൽ ഇറങ്ങി മാറിക്കയറിയാൽ മതി. ങാ പറയാൻ വിട്ടു.. മെട്രൊയ്ക്കുള്ളിൽ ടിക്കറ്റ്‌ വാലിഡേഷനുള്ള ഡിങ്കോൾഫി ഒന്നും ഇല്ല. അതു മെട്രോ സ്റ്റേഷനുകളിൽ അങ്ങിങ്ങായി ഫിറ്റ്‌ ചെയ്തു വച്ചിരിക്കുകയാണ്‌. അതു കൊണ്ട്‌ മെട്രോയിൽ കയറുന്നറ്റിനു മുൻപു തന്നെ ടിക്കറ്റ്‌ വാലിഡേറ്റ്‌ ചെയ്യാനെങ്ങാനും മറന്നാൽ.. പിന്നത്തെ കാര്യം സ്വാഹ..

(ഇനിയൊരു സീക്രട്ട്‌.. നാലു ദിവസം റോമിലൂടെ തേരാപാരാസഞ്ചരിച്ചിട്ടും ഞാൻ എവിടെയും ഒറ്റ ടിക്കറ്റ്‌ ചെക്കറെ പോലും കണ്ടില്ല!!! )


3)http://www.roninrome.com/

ഇതു ഗവൺമന്റ്‌ വെബ്സൈറ്റൊന്നുമല്ല.ഒരു പ്രൈവറ്റ്‌ വെബ്സൈറ്റ്‌. റോമിനെ പറ്റി ഒരു ടൂറിസ്റ്റ്‌ അറിഞ്ഞിരിക്കേണ്ട കാര്യങ്ങളെല്ലാം അതിലുണ്ട്‌. അത്‌ ഒരു രണ്ടു-മൂന്നാവൃത്തി വായിച്ചു നോക്കിയാൽ പിന്നെ റോമിൽ ജീവിച്ചു പോകേണ്ടതെങ്ങനെ എന്നു റോമാക്കാര്‌ നമ്മളോടു ചോദിച്ചു മനസിലാക്കേണ്ടി വരും. ഒറ്റയടിക്ക്‌ അത്രയും വിവരമാണ്‌ കൂടികിട്ടുന്നത്‌.


4)http://www.ricksteves.com

ടൂർ ഗൈഡിനു കൊടുത്ത കാശുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ ഒന്നു രണ്ടു സ്ഥലങ്ങളും കൂടി കാണാമായിരുന്നു എന്നു വിചാരിക്കുന്ന എന്നെപ്പോലുള്ള ദരിദ്രവാസി സഞ്ചാരികളുടെ കാണപ്പെട്ട ദൈവമാണിങ്ങേര്‌. യൂറോപ്പിലെ ഒട്ടുമിക്ക സ്ഥലങ്ങളുടെയും ഓഡിയോ ടൂർ ഡൗൺലോഡ്‌ ചെയ്യാൻ പറ്റും. അതും കൊണ്ട്‌ നമ്മക്കു പോവേണ്ട സ്ഥലത്തെത്തുക. ഓഡിയോയുടെ കൂടെ സൈറ്റിലുണ്ടായിരുന്ന മാപ്പ്‌ തുറക്കുക. ഓഡിയോ സ്റ്റർട്ട്‌ ചെയ്യുക. പിന്നൊക്കെ അങ്ങേരു പറഞ്ഞു തന്നോളും. ആ മാപ്പനുസരിച്ചങ്ങു പോയാൽ മാത്രം മതി.


അപ്പോൾ പറഞ്ഞു വന്നത്‌ ഇതൊക്കെയാണ്‌ ഞങ്ങൾ നടത്തിയ തയ്യാറെടുപ്പുകൾ എന്നാണ്‌. ഇതിനിടയ്ക്ക്‌ ഞങ്ങൾടെ പ്ലാനിലൊന്നും പെടാത്ത ഒരു കാര്യവും കൂടി സംഭവിച്ചു. അങ്ങ്‌ ഐസ്‌ലാൻഡിൽ ആർക്കും ഒരുപദ്രവവുംണ്ടാക്കാതെ നിന്ന ഒരു അഗ്നിപരവതം യതൊരു പ്രകോപനവുമില്ലാതെ പൊട്ടിത്തെറിച്ച്‌ ആ പൊഹ മുഴുവൻ നമ്മടെ യു.കെ,യൂറോപ്പ്‌ എയർസ്പേസിലേക്കു പറത്തി വിട്ടു. അതെങ്ങാനും ക്ലിയറായില്ലെങ്കിൽ ഞങ്ങൾടെ ട്രിപ്പിന്റെ കാര്യം കട്ടപ്പൊക!!എന്തായാലും ഞങ്ങളെ കുറച്ചു ദിവസം തീ തീറ്റിച്ച്‌ അവസാനം അഗ്നിപർവതം കലാപരിപടികളൊക്കെ താൽക്കാലികമായി ഒന്നു നിർത്തി വച്ചു. അങ്ങനെ അഖിലലോക തൊഴിലാളി ദിനത്തിൽ ലണ്ടൻ ഹീത്രോവിൽ നിന്നും പറന്നു പൊങ്ങിയ അൽ-ഇറ്റാലിയ വിമാനത്തിൽ ഞങ്ങൾ മൂന്നു ഭാരതീയനാരികൾ ഓരോ ബാക്‌പാക്കും ഒരു കെട്ടു പേപ്പറുകളും (പോവേണ്ട സ്ഥലങ്ങളെപറ്റിയുള പ്രിന്റൗട്ടുകളും മാപ്പുകളും), കുറച്ചു യൂറോകളും (ഇറ്റലിയില്‌ പൗണ്ടിനു പുല്ലുവിലയാണ്‌), പിന്നെ കുന്നോളം ആകംക്ഷയും വാനോളം സ്വപ്നങ്ങളുമായി ഞങ്ങളുടെ ഇറ്റാലിയൻ യാത്ര ആരംഭിച്ചു.


വായനക്കാർക്കായി ഒരു കുഞ്ഞു ഗോമ്പറ്റീഷൻ- : ഐസ്‌ലാൻഡിൽ പൊട്ടിത്തെറിച്ച അഗ്നിപർവ്വതത്തിന്റെ പേര്‌ Eyjafjallajokull എന്നാണത്രെ. ഉച്ചാരണം ദാ ഇങ്ങനെ--yah-FYAHâ€-plah-yer-kuh-duhl. ഇതു തെറ്റിക്കാതെ പത്തുപ്രാവശ്യം ഉറക്കെ പറയുക

മുന്നറിയിപ്പ്‌: സമയവും ആരോഗ്യവും ഉള്ളവർ മാത്രം ഇപ്പണിക്കു പോയാൽ മതി...

വിമാനയാത്രാനുഭങ്ങൾ..

അങ്ങനെ വിജയകരമായി ബിലാത്തിപര്യടനം പൂർത്തിയാക്കി ഞാൻ നാട്ടിൽ തിരിച്ചെത്തി. മാസങ്ങളോളം ബില്ലടക്കാത്തതു കൊണ്ട്‌ ക്രൂരമായി കട്ടു ചെയ്യപ്പെട്ട മൊബൈൽ കണക്ഷൻ വീണ്ടെടുത്തു.സ്യൂട്‌കേസിൽ കുത്തിക്കൊള്ളിച്ചിരുന്ന സാധനസാമഗ്രികളെല്ലാം വീടു മുഴുവൻ നിരത്തിയിട്ട്‌ വീടിന്റെ തനിസ്വരൂപം വീണ്ടെടുത്തു. പുതിയ ഒരു ഇന്റർനെറ്റ്‌ കണക്ഷൻ- അതും അഞ്ചുമാസത്തെ പൈസ മുൻകൂറായി അടച്ച്‌ സ്വന്തമാക്കി- (അങ്ങനെ ചെയ്താൽ എന്തോ ചെറിയ ഡിസ്കൗണ്ട്‌ കിട്ടും പോലും.പൈസ ലാഭിക്കുന്നതെങ്ങിനേന്ന്‌ എന്നെ കണ്ടു പഠി..). അങ്ങനെ പതുക്കെ പതുക്കെ ഞാനാ പഴയ ബങ്കളൂരു-ജീവിതത്തിലേക്കു തിരിച്ചു വരികയായിരുന്നു. അപ്പോഴാണു നമ്മടെ പണിസ്ഥലത്തു നിന്നും കുഞ്ഞോരു മെസ്സേജ്‌ -"ഡിയർ എംപ്ലോയീ, നീ നിന്റെ കിടക്കയും പെട്ടിയുമെടുത്തു തിരിച്ചു ബിലാത്തിയിലേക്കു തന്നെ വിട്ടോളൂ " എന്ന്‌. പിന്നെ ചോദ്യോം പറച്ചിലുമൊന്നുമില്ല.. സാധനങ്ങളെല്ലാം തിരികെ പെട്ടിയിൽ കുത്തിനിറച്ച്‌ ഞാൻ പിന്നേം നാടു വിട്ടു.


ഇത്തവണയും ബ്രിട്ടീഷ്‌ എയർവേയ്സിൽ തന്നെ എന്നെ പറപ്പിക്കാൻ കമ്പനി കുറേ ശ്രമിച്ചു. നടന്നില്ല. അതിൽ സീറ്റൊന്നും ഒഴിവുണ്ടായിരുന്നില്ലത്രേ. അല്ലെങ്കിലും എപ്പോഴും അവരുടെ വിമാനത്തിൽ തന്നെ ഞാൻ കയറിയാൽ അത്‌ അവർക്കൊരു അഹങ്കാരമാവില്ലേ.. പിന്നെ അടുത്ത ഓപ്ഷൻ- എമിറേറ്റ്‌സ്‌.. ഞാൻ കണ്ണും പൂട്ടി നിരസിച്ചു. അത്‌ പറന്ന്‌ അങ്ങെത്തുമ്പോഴേക്കും വൈകുന്നേരമാകും.. തറവാട്ടിൽ പിറന്ന ഒരു മലയാളിമങ്ക ലണ്ടനിൽ അസമയത്തു ചെന്നിറങ്ങാനോ.. നടന്നതു തന്നെ. ഇനിയിപ്പോ ഇതേ ഉള്ളൂ എന്നും പറഞ്ഞ്‌ കമ്പനി ഗൾഫ്‌ എയറിന്റെ ടിക്കറ്റ്‌ തന്നു. എന്തായാലും അതെനിക്കിഷ്ടപെട്ടു. ഒന്നാമത്‌ അത്‌ ഉച്ചയാവുമ്പോഴേക്കും അങ്ങെത്തിക്കോളും. അതു മാത്രമല്ല, ഇതിനു ബഹറിനിൽ നിന്നാണു കണക്ടിംഗ്‌ ഫ്ലൈറ്റ്‌. ബഹറിനെയോ ഈ ജന്മത്തു കാണാൻ പറ്റുമെന്നു തോന്നുന്നില്ല.. ഇതിപ്പോ അതിന്റെ വിമാനത്തവളമെങ്കിലും ഒന്നു കാണാൻ പറ്റുമല്ലോ..


രാവിലെ അഞ്ചരക്കാണു ബാംഗ്ലൂരിൽ നിന്നും പുറപ്പെടുന്നത്‌. എന്തായാലും തുടക്കം തന്നെ പിഴച്ചു. ആദ്യം അരമണിക്കൂറ്‌ ഡിലേ അനൗണ്‌സ്‌ ചെയ്തു. പിന്നെ അത്‌ ഒരു മണിക്കാറായി.. ഒന്നരയായി.. അവസാനം രണ്ടു മണിക്കൂറിൽ ഉറപ്പിച്ചു. രണ്ടു മണിക്കൂറ്‌ ഡിലേ ആയി ഞാൻ ബഹറിനിലെത്തുമ്പോഴേക്കും എന്റെ അവിടുന്നുള്ള വിമാനം അതിന്റെ പാട്ടിനു പോയിട്ടുണ്ടാകും. ടിക്കറ്റിൽ സീലടിക്കുന്ന ചേട്ടന്റടുത്തു ഞാൻ ആവലാതി ബോധിപ്പിച്ചു. അങ്ങേരാണെങ്കിൽ അതു പുഷ്പം പോലെ സോൾവ്‌ ചെയ്തു തന്നു. അതു പോയാൽ പോട്ട്‌.. ഏറ്റവുമടുത്ത വിമാനത്തിൽ തന്നെ എന്നെ ബഹറിനിൽ നിന്നും ലണ്ടനിലേക്കു പാഴ്സലാക്കാനുള്ള ഏർപ്പാടുകളൊക്കെ ചെയ്തു കഴിഞ്ഞു പോലും. പുതിയ ടിക്കറ്റിൽ സമയം നോക്കിയപ്പോൾ ..വൈകുന്നേരം നാലര. ഉച്ചക്കെത്തേണ്ടത്‌ ഇത്തിരി അങ്ങോട്ടു മാറി വൈകുന്നേരമാകുമെന്നല്ലേ ഉള്ളൂ. എന്നലും എന്തോ ഒരു മിസ്റ്റേക്ക്‌..ഒന്നൂടെ നോക്കി.എല്ലാം മനസിലായി. ബഹറിനിൽ നിന്നും പുപ്പെടുന്ന സമയമാണ്‌ നാലര. അതു ലണ്ടനിലെത്തുന്നത്‌ രാത്രി ഒൻപതു മണിക്ക്‌!! ഇനി എന്തു ചെയ്യാൻ ...ഞാൻ എന്റെ വിധിയെ പഴിച്ചു കൊണ്ട്‌ വിമാനത്തിൽ കയറിയിരുന്നു.


ഗൾഫ്‌ എയർ- ബങ്കലൂരു-ടു-ബഹറിൻ.. അതിനെക്കാളും ഭേദം നമ്മടെ എയർഡക്കാനും സ്പേസ്‌ജെറ്റുമൊക്കെയാണ്‌. ഒരു ചേച്ചി വന്നു മനസില്ലാമനസോടെ ഡെമോയൊക്കെ കാണിച്ചിട്ടു പോയി.കുറ്റം പറഞ്ഞിട്ടു കാര്യമില്ല. എങ്ങാനും കഷ്ടകാലത്തിനു വിമാനമെങ്ങാനും ക്രാഷായാൽ, ചുമ്മാ കിടന്ന്‌ അലറിവിളിക്കുംന്നല്ലാതെ, ഇക്കാണിച്ചതു പോലെ ആരും ലൈഫ്‌ ജാക്കറ്റെടുത്തിടാനൊന്നും പോവുന്നില്ലാന്ന്‌ ചേച്ചിയ്ക്ക്‌ നന്നായിട്ടറിയാമായിരിക്കുമല്ലോ.കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ബ്രേക്ക്‌ഫാസ്റ്റ്‌ കിട്ടി.. ഞാൻ പറഞ്ഞതു നോൺവെജ്‌.. കിട്ടീത്‌ ഉപ്പുമാവ്‌. ഉപ്പുമാവിനെയൊക്കെ എന്നു മുതൽക്കാണോ നോൺവെജായി അവരോധിച്ചത്‌ !! പിന്നെ ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ ജ്യൂസും കൊണ്ടു തന്നു.അല്ലെങ്കിലും ഇത്രയൊക്കെയല്ലേ പ്രതീക്ഷിക്കാൻ പറ്റൂ..പാവം എന്നെപ്പോലുള്ള പാവം ഇന്ത്യക്കാരുടെ കാശും കൊണ്ടു കഞ്ഞികുടിച്ചു പോവുന്ന വിമാനമല്ലേ.. ഞാനങ്ങു ക്ഷമിച്ചു.എന്തായാലും അവരെന്നെ സുരക്ഷിതമായി ബഹറിനിലെത്തിച്ചു തന്നു.. അതു തന്നെ മഹാഭാഭാഗ്യം.


ബഹറിൻ എയർപോർട്ട്‌. അവിടെ നിറയെ തലയിൽ വെള്ളത്തുണിയുമിട്ട്‌ അതിനു മുകളിൽ കറുത്ത വളയം ഫിറ്റ്‌ ചെയ്തു നടക്കുന്ന അറബികളെ പ്രതീക്ഷിച്ച്‌ അങ്ങോട്ടു ചെന്നു കയറിയ എനിക്കു തെറ്റി. നോക്കുന്നിടത്തെല്ലാം ഇന്ത്യക്കാര്‌!! അതുകൊണ്ടെന്താ.. വേറൊരു നാട്ടിലാണ്‌ എത്തിപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതെന്നൊരു തോന്നൽ പോലും ഉണ്ടായില്ല. ഇനിയിപ്പോ രാവിലെ പത്തു മണി മുതൽ വൈകുന്നേരം നാലര വരെ എങ്ങനെയെങ്കിലും കഴിച്ചു കൂട്ടണം. വിചാരിച്ചത്ര ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടായില്ല.. ഒരു ബുക്ക്‌ മുഴുവൻ വായിച്ചു തീർത്തു, സ്ലോ-മോഷനിൽ ലഞ്ച്‌ കഴിച്ചു,പിന്നെ ബാക്കിയുള്ള സമയം മുഴുവൻ ചുമ്മാ വായ്‌നോക്കിയിരുന്നു.മൂന്നു മണി ആയപ്പോൾ ദാ വരുന്നു അനൗൺസ്മെന്റ്‌..ലണ്ടനിലേക്കുള്ള ഗൾഫ്‌ എയർ ഒരു മണിക്കൂർ ഡിലേ ആയെന്നും, അതിലെ പാസഞ്ചേഴ്സിനു വേണ്ടി സമാശ്വാസ സമ്മാനമായി ചായേം പലഹാരങ്ങളുമൊക്കെ വിതരണം ചെയ്യുമെന്നും.. അനൗൺസ്മെന്റിന്റെ ആദ്യഭാഗത്തിൽ എനിക്കു വല്യ പുതുമയൊന്നും തോന്നിയില്ലെങ്കിലും രണ്ടാമത്തെ ഭാഗം അങ്ങ്‌ പെരുത്തിഷ്ടപ്പെട്ടു. പിന്നെ ഒട്ടും വൈകാതെ പോയി ചായേം കുടിച്ച്‌ പലഹാരോം തിന്ന്‌ മറ്റുള്ള യാത്രക്കാരുടെ ഒപ്പം ചേർന്ന്‌ ചുമ്മാ ഗൾഫ്‌ എയറിനെ കുറ്റം പറഞ്ഞ്‌ ഫലപ്രദമായി സയം കളഞ്ഞു.


ബഹറിൻ - ലണ്ടൻ ഗൾഫ്‌ എയർ.. 'അപ്പം നിങ്ങക്ക്‌ വേണംന്നു വെച്ചാ നല്ല വിമാനം ഇറക്കാനും പറ്റും അല്ലേ." വിമാനത്തിനുള്ളിൽ കയറിയ പാടെ എന്റെ മനസിലൂടെ കടന്നു പോയ കുശുമ്പുചിന്ത അതായിരുന്നു. ഒരു മാതിരി ഫൈവ്‌സ്റ്റാർ ഹോട്ടലിൽ ചെന്നു കയറിയതു പോലെ. ഒന്നങ്ങുമ്പോഴേക്കും എയർഹോസ്റ്റസ്‌ ഓടി വരും--സഹായിക്കാൻ.യെന്റമ്മച്ചീ.. ഒടുക്കത്തെ സപ്പോര്‌ട്ട്‌!! ഇന്ത്യയിൽ നിന്നുള്ളതും ലണ്ടനിലേക്കുള്ളതും ഒരു കമ്പനിയുടെ വിമാനങ്ങളായിരുന്നൂന്ന്‌ ആരും പറയില്ല. അത്രയ്ക്കു വ്യത്യാസം. എന്റെയുള്ളിലെ ദേശസ്നേഹി മുറുമുറുത്തു. ദാ വരുന്നു.. ഒരു എയർഹോസ്റ്റസ്‌ ചേച്ചി.. വെളുക്കെ ചിരിച്ചു കൊണ്ട്‌. ഒരു കൊച്ചു ലിക്കർഷോപ്പും തള്ളിക്കൊണ്ടാണ്‌ വരവ്‌.എന്തു വേണമെന്ന്‌ ചോദിച്ചു. അടുത്തിരുന്ന ചേച്ചി പറഞ്ഞു വൈറ്റ്‌ വൈൻ.. ഞാൻ പറഞ്ഞു റെഡ്‌ വൈൻ..എന്തിനു ഞാനതു പറഞ്ഞൂന്ന്‌ ഇപ്പോഴും എനിക്കറിയില്ല. എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം അങ്ങോട്ടു കഴിക്കും മുൻപേ ഇങ്ങോട്ടു തിരിച്ചു വരുന്ന ഭക്ഷണസാധങ്ങളിൽ പെട്ടതാണ്‌ വൈനും. ഇന്നു വരെ രണ്ടു സിപ്പിൽ കൂടുതൽ വൈൻ തൊണ്ടയിൽ നിന്നിറക്കാൻ എന്നെ കൊണ്ടു പറ്റിയിട്ടില്ല.. ആ ഞാനാണ്‌ ചുമ്മാ ഓരോ തല തിരിഞ്ഞ നേരത്ത്‌...വിനാശകാലേ വിപരീതബുദ്ധി.. അല്ലാതെന്ത്..


എന്റെ ആക്രാന്തതോടെയുള്ള പറച്ചിൽ കേട്ടിട്ടാവും എയർഹോസ്റ്റസ്‌ ചേച്ചി ഒരു ഗ്ലാസിൽ നിറയെ റെഡ്‌വൈൻ കുത്തിക്കൊള്ളിച്ചു തന്നു. ഞാൻ ഒരു ദീർഘനിശ്വാസം വിട്ടു. എന്നിട്ട്‌ കഷ്ടപ്പെട്ട്‌ രണ്ടു സിപ്പ്‌ എടുത്തു. വൈൻ എനിക്കിഷ്ടമല്ലന്നുള്ള സത്യം ഒന്നൂടെ അടിവരയിട്ടുറപ്പിച്ച്‌ ഞാൻ ഗ്ലാസ്‌ തിരിച്ചു വച്ചു. വിമാനമായതു കൊണ്ട്‌ ജനലു വഴി പുറത്തേക്കു കളയാൻ പറ്റില്ല. കുടിച്ചു തീർത്തേ പറ്റൂ.. ഞാൻ കോട്ടക്കൽ ആര്യവൈദ്യശാലയിലെ കഷായങ്ങളെ മനസിലോർത്തു. അക്കൂട്ടത്തിൽ ഒന്നാണ്‌ എന്റെ മുന്നിലെ ഗ്ലാസിലിരിക്കുന്നതെന്ന്‌ ഇമാജിൻ ചെയ്തു. ഗ്ലാസെടുത്തു. ഗ്ലും ഗ്ലും.. രണ്ടു വിഴുങ്ങലിന്‌ കഷായം-ഐ മീൻ വൈൻ- അകത്തായിക്കിട്ടി. കപ്പു കാലിയാകാൻ കാത്തിരുന്നതു പോലെ എയർഹോസ്റ്റസ്‌ ചേച്ചി അതെടുത്തു കൊണ്ടു പോവുകയും ചെയ്തു. അത്രയും സമാധാനം. പക്ഷെ ആ സമാധാനം അൽപായുസ്സായിരുന്നു.. ആകെപ്പാടെ ഒരു സ്പെല്ലിംഗ്‌ മിസ്റ്റേക്ക്‌.. എന്റെ ബാലൻസ്‌ പോകുന്നതു പോലെ.സീറ്റ്‌ ബെൽറ്റിട്ടിരിക്കുന്നതു കൊണ്ട്‌ ഞാൻ പറന്നു പോവില്ലാന്നുറപ്പ്‌. നോക്കുന്നിടത്തെല്ലാം ആൾക്കാരെ രണ്ടായി കാണുന്നു. ഞാൻ കണ്ണടച്ചിരുന്നറങ്ങാൻ ശ്രമിച്ചു. അപ്പോഴാണ്‌ എയർഹോസ്റ്റസ്‌ ചേച്ചി ഡിന്നറും കൊണ്ടഴുന്നെള്ളിയത്‌. കുറെ ഭക്ഷണം അങ്ങു ചെന്നാൽ നേരത്തേ ചെന്നു കയറിയ വൈനിനെ എന്റെ വയറങ്ങ്‌ മറന്നാലോ..എനിക്ക്‌ ഐഡിയ മിന്നിത്തിളങ്ങി. മുൻപിൽ കൊണ്ടു വിളമ്പിയ സാധനം എന്താണെന്നും നോക്കിയില്ല.. വെട്ടിവിഴുങ്ങി.അഞ്ചുപത്തു മിനിട്ടു കഴിഞ്ഞു.. ഇപ്പോൾ അൽപ്പം ആശ്വാസം തോന്നുന്നുണ്ട്‌. പിന്നെ എന്താണു സംഭവിച്ചതെന്ന്‌ എനിക്കു വ്യക്തമായ ഓർമ്മയില്ല. ശരിക്കും വെളിവു വന്നപ്പോൾ ഞാൻ ടോയ്‌ലെറ്റിലെ വാഷ്‌ബേസിനിലേക്ക്‌ സർവ്വശക്തിയുമെടുത്ത്‌ വാളു വെയ്ക്കുകയായിരുന്നു. (ആ പോയ പോക്കിൽ ഒരപൂപ്പനെ ഞാൻ തള്ളിയിട്ടിരുന്നോന്നൊരു സംശയം.. അപ്പൂപ്പാ സഭവം സത്യമാണെങ്കിൽ എന്നോടു ക്ഷമി..)


എന്തായാലും അതിനു ശേഷം അപാരമായ ആശ്വാസമായിരുന്നു.തിരിച്ചു സീറ്റിൽ വന്നിരുന്നു. കണ്ണുകളടച്ചു. പിന്നെ ഞാനെഴുന്നേൽക്കുമ്പോൾ വിമാനം ലാൻഡ്‌ ചെയ്യാൻ പോവുന്നതിന്റെ അനൗൺസ്‌മന്റ്‌ മുഴങ്ങുന്നു. ആറേഴു മണിക്കൂർ ബോറൻ വിമാനയാത്ര പുഷ്പം പോലെ ഞാൻ തരണം ചെയ്തിരിക്കുന്നു. വൈനിന്റെ ഓരോരോ അത്ഭുതസിദ്ധികളേയ്‌ !! ഇതു കണ്ടുപിടിച്ച മഹാൻ/മഹതി ആരായാലും ഞാൻ അവരെ നമിച്ചിരിക്കുന്നു.. മണിക്കൂറുകളോളം നീളുന്ന യാത്രകളെ വെറും മിനിട്ടുകൾക്കുള്ളിൽ തീർന്നതായി തോന്നിപ്പിക്കുന്ന അത്ഭുതപാനീയം.. ആദ്യം ആ കുടിക്കുമ്പോഴും വാളു വെക്കുമ്പോഴും ഉള്ള സമയത്തെ ബുദ്ധിമുട്ടുകളേയുള്ളൂ.. പിന്നെയങ്ങോട്ട്‌ ഒക്കെ ശാന്തം....

വീണ്ടും ബിലാത്തിവിശേഷങ്ങൾ...

കണ്ണൂരിലെ ഞങ്ങൾടെ കുരുമുളക്‌ എസ്റ്റേറ്റ്‌ അത്ര വലുതൊന്നുമല്ല..വീടിന്റെ മുറ്റത്തെ ഒരു പ്ലാവും അതിൽ ചുറ്റിപ്പറ്റി ഒരു കുരുമുളകു വള്ളിയും.. അത്രയുമേയുള്ളൂ.. എന്നിട്ടും കൂടി വല്ലപ്പോഴും മമ്മി കുരുമുളകു പെറുക്കാൻ കമ്പനിക്കു വിളിക്കുമ്പോൾ എന്തൊക്കെ ഒഴിവുകഴിവുകളാണ്‌ പറഞ്ഞിരുന്നത്‌!!എന്റെ പുച്ഛമൊന്നും വകവയ്ക്കാതെ പാവം മമ്മി ഇത്തിരിയുള്ള കുരുമുളകിനെ പെറുക്കി ഉണക്കിപ്പൊടിച്ചു കുപ്പീലാക്കി വയ്ക്കും. അതിന്റെ മഹത്വം എനിക്കു മനസിലായത്‌ ഇതിനിടയ്ക്ക്‌ ഇവിടെ കുരുമുളകു പൊടി വാങ്ങാൻ ചെന്നപ്പോഴാണ്‌. വില കണ്ട്‌ എന്റെ കണ്ണു തള്ളി പുറത്തേക്കു വീണില്ലെന്നേയുള്ളൂ. ഞങ്ങടെ വീട്ടുമുറ്റത്ത്‌ ചുമ്മാ ഉരുണ്ടുകളിച്ചിരുന്ന സാധനമാണ്‌ ഇവിടെ വി.ഐ.പി. ആയി ഞെളിഞ്ഞിരിക്കുന്നത്‌. എന്തായാലും ഞാൻ യു.കെ വിടുന്നതു വരെ കുരുമുളകു കഴിക്കുന്നില്ലെന്ന്‌ ദൃഢപ്രതിജ്ഞ എടുത്തു. ഇനി തിരിച്ച്‌ വീട്ടിൽ ചെന്നിട്ടു വേണം വയറു നിറയെ നല്ല ഫ്രഷ്‌ കുരുമുളകു കഴിക്കാൻ...


അപ്പോൾ പറഞ്ഞുവന്നന്താണെന്നു വച്ചാൽ, ഇത്തിരിയെങ്കിലും പിശുക്കിന്റെ അസുഖമുള്ളവർക്ക്‌ വളരെ ഈസിയായി ഹാർട്ടറ്റാക്ക്‌ വന്നു കിട്ടാൻ എല്ലാ സെറ്റപ്പുമുള്ള സ്ഥലമാണ്‌ യു.കെ. ചുമ്മാ മാർക്കറ്റു വഴിയോ ടൗൺ സെന്റർ വഴിയോ ഒക്കെ ഒന്നു നടന്ന്‌ ഓരോരോ സാധനങ്ങളുടെ വില നോക്കിയാൽ മതി. കാര്യം ഒരക്കമോ രണ്ടക്കമോ ഒക്കെയേ ഉണ്ടാവൂ. പക്ഷെ എന്നെപ്പോലുള്ള ഇന്ത്യൻസിന്റെ തലച്ചോറിൽ അതു രെജിസ്റ്റർ ചെയ്യപ്പെടുന്നത്‌ പൗണ്ടിലല്ലല്ലോ..നമ്മടെ പാവം ഇന്ത്യൻ റുപീസിലല്ലേ.. പ്രൈസ്‌ടാഗ്‌ കാണുമ്പോഴേ നമ്മടെ പൗണ്ട്‌-ടു-റുപ്പീസ്‌ കൺവേർട്ടർ അങ്ങ്‌ ഓട്ടോമാറ്റികായി ഓണായിപ്പോകും. പിന്നത്തെ കഥയൊന്നും പറയേണ്ടല്ലോ.. ഇവിടായതുകൊണ്ടാണ്‌ ഇതിനിങ്ങനെ സാദാ ഷോപ്പിൽ ഇരിക്കേണ്ടി വന്നത്‌; ഇന്ത്യയിലായിരുന്നെങ്കിൽ അന്തസായി വല്ല ബാങ്ക്‌ലോക്കറിലും കയറ്റി ഇരുത്തിയേനേ.. എന്നു മനസിൽ പറഞ്ഞ്‌ അങ്ങു സ്ഥലം വിടും.


ഇനി വല്ലയിടത്തും യാത്ര പോകണമെങ്കിലോ.. പബ്ലിക്ക്‌ ട്രാൻസ്പോർട്ട്‌ എന്ന പേരിൽ തേരപ്പാരാ ഓടുന്ന ട്രെയിൻ,ബസ്‌, ട്യൂബ്‌ തുടങ്ങി പല ടൈപ്പ്‌ സംഭവങ്ങളുണ്ട്‌. പക്ഷെ പറഞ്ഞിട്ടെന്താ കാര്യം.. യാതൊരു മനുഷ്യപ്പറ്റുമില്ലാത്തെ സാധനങ്ങൾ.. ഇവിടെ അരമണിക്കൂർ ബസ്‌യാത്രയ്ക്കുള്ള കാശുംകൊണ്ട്‌ എനിക്ക്‌ ഇന്ത്യയുടെ ഒരറ്റത്തു നിന്ന്‌ മറ്റേയറ്റം വരെ പോയിവരാം. ചുമ്മാതാണോ ഇവിടെല്ലാരും സ്വന്തമായി വണ്ടി വാങ്ങുന്നത്‌.. പാവങ്ങൾ..ഒരു നിവർത്തിയുമില്ലതെ വാങ്ങിപ്പോവുന്നതാണെന്നേ.. ങ്‌ഹാ.. അവിടെ എത്രയെത്ര ബസുകളും ട്രെയിനുകളുമൊക്കെ കട്ടപ്പുറത്തിരികുന്നു. ഒന്നിനെയെടുത്ത്‌ ചുരുട്ടിക്കൂട്ടി ഇങ്ങോട്ടു കൊണ്ടു വരാനേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.. ഇനി പറഞ്ഞിട്ടൊരു കാര്യവുമില്ലല്ലോ..പിന്നെ തീരേം ചിലവില്ലാത്ത മറ്റൊരു മാർഗമുണ്ട്‌ കേട്ടോ.. ഒരു മൂളിപ്പാടും പാടി നീട്ടി വലിച്ചങ്ങു നടന്നാൽ മതി. ഇത്തിരി സമയം കൂടുതലെടുക്കുമെന്നേയുള്ളൂ.. നടക്കുന്നത്‌ ആരോഗ്യത്തിനു മാത്രമല്ല, പോക്കറ്റിനും വളരെ നല്ലതാണെന്ന്‌ ഇപ്പോൾ മനസിലായി.


ഇനിയിവിടുത്തെ ടൂറിസ്റ്റ്‌ പ്ലേസുകളെപറ്റി കുറച്ചു പരദൂഷണം പറയട്ടെ.. അതിനെ പറ്റിയുള്ള വിവരണങ്ങളൊക്കെ നെറ്റിൽ നിന്നും വായിച്ച്‌ ഇതെന്തോ വല്യ സംഭവമാണ്‌ എന്നൊക്കെ മാനം മുട്ടെ പ്രതീക്ഷിച്ചായിരിക്കും നമ്മടെ പോക്ക്‌.ഇവിടുത്തുകാർക്ക്‌ പാർക്കും കല്ലും ചെടിയും പ്രതിമകളുമൊക്കെ ടൂറിസ്റ്റ്‌ പ്ലേസുകളാണെന്ന്‌ നമ്മളെങ്ങനെ അറിയാൻ.. മിക്ക സ്ഥലത്തും ആ എൻട്രി ഫീ കൊടുക്കുന്ന സ്ഥലത്തു മാത്രം സാമാന്യം നന്നായി തന്നെ ഞെട്ടലും അത്‌ഭുതവുമൊക്കെ തോന്നുമെങ്കിലും അതിനപ്പുറത്തേക്കു കാര്യമായി യാതൊരു വികാരവും തോന്നില്ല. ഇത്രേം കാശും മുടക്കി കാണാനുള്ള വഹയൊന്നുമിതിലില്ല എന്നൊരു നിരാശ മാത്രം. ഒരുദാഹരണത്തിന്‌ ഞാൻ ഇവിടെ ലണ്ടൻ ഐ കാണാൻ പോയി. ചെന്നു നോക്കെപ്പോഴെന്താ.. നമ്മടെ ഉത്സവപ്പറമ്പിലൊക്കെ കാണില്ലേ..വട്ടത്തിൽ കറങ്ങുന്ന തൊട്ടിലൂഞ്ഞാൽ. അതിന്റെ ഇത്തിരി പരിഷ്കരിച്ച രൂപം. പിന്നേ ഇത്രേം കാശു മുടക്കീതല്ലേ എന്നു വിചാരിച്ച്‌ കഷ്ടപെട്ടു ബുദ്ധിമുട്ടി "ശ്ശൊ.. ഇതൊരു ഭയങ്കര സംഭവം തന്നെ!!" എന്നൊക്കെആശ്ചര്യപ്പെടാൻ ശ്രമിച്ചു.. അല്ലാതെന്തു ചെയ്യാൻ...


എന്നാൽ ശരി ഒന്നു റോഡിലേക്കിറങ്ങിയേക്കാം എന്നു വച്ചാലോ.. നമ്മടെ നാട്ടിലൊക്കെ വണ്ടികളും മനുഷ്യരും എന്തൊരു ഒരുമയോടെയാണ്‌ കഴിഞ്ഞ്‌ പോകുന്നത്‌. റോഡ്‌ ക്രോസ്‌ ചെയ്യുകയാണെങ്കിൽ ഓരോ വണ്ടിയെയും കടത്തി വിട്ട്‌ പതുക്കെപ്പതുക്കെ നമ്മളങ്ങ്‌ ക്രോസു ചെയ്തോളും.. ഒരു സിഗ്നലിന്റെയും സഹായമില്ലാതെ... ബാംഗ്ലൂരാണെങ്കിൽ വണ്ടികളൊക്കെ മിക്കപ്പോഴും ട്രാഫിക്‌ ജാമിൽ കുടുങ്ങിക്കിടക്കുന്നതു കൊണ്ട്‌ നമ്മക്ക്‌ ഇഷ്ടം പോലെ സമയമെടുത്ത്‌ റോഡ്‌ ക്രോസ്‌ ചെയ്യാനും പറ്റും.. പക്ഷെ ഇവിടങ്ങ്നൊന്നുമല്ല.. റോഡ്‌ ക്രോസ്‌ ചെയ്യണമെങ്കിൽ ഒരു ബട്ടണും ഞെക്കി കാത്തു നിൽക്കണം.. സിഗ്നലണ്ണൻ പച്ചവെളിച്ചം കാണിച്ചാലേ റോഡ്‌ ക്രോസ്‌ ചെയ്യാൻ പറ്റൂ..ഇനീപ്പോ അതൊന്നും മൈൻഡാക്കാതെ അങ്ങ്‌ ഓടിക്കടക്കാൻ നോക്കിയാലോ.. ഒക്കെ ക്യാമറയിൽ പിടിക്കുന്നുണ്ടത്രേ.. ചുമ്മാ പറയുന്നതായിരിക്കും.. എന്നാലും ഞാൻ റിസ്കെടുക്കാറില്ല..ഇവിടുത്തെ ജയിലിൽ വല്ല സാൻഡ്‌വിച്ചും കഴിച്ച്‌ കിടക്കാനുള്ള പേടി കൊണ്ടൊന്നുമല്ല.. ജയിൽ വാസത്തിനു പകരം വല്ല ഫൈനുമാണ്‌ ശിക്ഷയായി കിട്ടുന്നതെങ്കിലോ.. എന്റമ്മേ.. പുണ്ട്‌-റുപീ കൺവേർട്ടർ.


കാര്യം വല്യ സമ്പൽസമൃദ്ധിയൊക്കെയാണെങ്കിലും ഈ നാട്ടിൽ ഏറ്റവും കൂടുതൽ സഹതാപമർഹിക്കുന്ന രണ്ടു കൂട്ടരുണ്ട്‌. കുട്ടികളും പട്ടികളും. രണ്ടിനും ഒരു സ്വാതന്ത്ര്യ‌വുമില്ല. കുട്ടികളെ പ്രാമിലിടും.പട്ടികളെ ചെയിനിലിടും.. പാവങ്ങൾ ഇത്തിരിയെങ്കിലും ഒന്നു ഒച്ചപ്പാടാക്കാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോഴേ 'ഷട്‌ അപ്പ്‌" എന്നും പറഞ്ഞ്‌ അങ്ങു നിശബ്ദമാക്കിക്കളയും. അതുങ്ങള്‌ പിന്നെ മിണ്ടാതെ അങ്ങ്‌ ഒതുങ്ങിയിരുന്നോളും. കാണുമ്പോൾ അങ്ങു വിഷമം തോന്നും. വല്ലയിടത്തും ഇറങ്ങി നടന്ന്‌ അലപ്പറയും ബഹളവുമൊക്കെയായി കുറ സാധങ്ങളും വലിച്ചു വാരിയിട്ടില്ലെങ്കിൽ പിന്നെന്തോന്നു കുട്ടിത്തം!! അതു പോലെ തന്നെ മനസമാധാനമായി ഒന്നു കുരയ്ക്കാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യമില്ലെങ്കിൽ പിന്നെന്തു പട്ടിത്തം!! ഇവിടെ ഞാൻ താമസിക്കുന്ന വീട്ടിൽ ഒരു റൂമിൽ ഒരു ഫാമിലിയാണ്‌ താമസിക്കുന്നത്‌. അവിടെ ഒരു മൂന്നാലു വയസുള്ള ഒരു കുഞ്ഞുമുണ്ട്‌. അതൊരിത്തിരി ഉറക്കെ ചിരിച്ചാലോ കരഞ്ഞാലോ പാട്ടു പാടിയാലോ ഒക്കെ അവൾടെ അമ്മ വഴക്കു പറയും.. ബാക്കി റൂമുകളിൽ താമസിക്കുന്നരെ ഡിസ്റ്റർബ്‌ ചെയ്യുന്നൂന്നും പറഞ്ഞ്‌. വേറാരോടും കൂട്ടു കൂടാനും സമ്മതിക്കില്ല. ആകെ പേടിയാണ്‌.ഇങ്ങനെയുള്ള ഈ നാട്ടിലാണത്രേ പിള്ളേരെ കണ്ണുരുട്ടി കാണിച്ചാൽ വരെ പോലീസു കേസെടുക്കുമെന്നു കേട്ടിട്ടുള്ളത്‌.. ഒക്കെ മനുഷ്യമ്മരു വെറുതേ പറഞ്ഞുണ്ടാക്കുന്നതാണെനാണു തോന്നുന്നത്‌.


ഓക്കെ.. കുട്ടികളും പട്ടികളും കഴിഞ്ഞാൽ ഈ രാജ്യത്ത്‌ ഇപ്പോൾ ഏറ്റവും കൂടുതൽ സഹതാപം കിട്ടേണ്ടത്‌ ആർക്കാണെന്നറിയുമോ.. ഈ പാവം എനിക്ക്‌.. കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച സ്കോട്ട്‌ലാൻഡിൽ പോവാൻ വേണ്ടി എല്ലാ തയാറെടുപ്പുകളും നടത്തിയതാണ്‌. അപ്പോഴല്ലേ ആ‍ ഒടുക്കത്തെ പന്നിപ്പനി പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ടത്‌. എലിപ്പനി, തക്കാളിപ്പനി, ചൂടുപനി, സാദാപനി തുടങ്ങി പല വെറൈറ്റി പനികള്‌ സുലഭമായ ഒരു നാട്ടിൽ നിന്നും വന്ന എനിക്കിതൊന്നും വല്യ പ്രശ്‌നമായിരുന്നില്ലെന്നേ.. രണ്ടു പാരസാമോളും വിഴ്‌ങ്ങി അങ്ങു പോയിവരാം എന്നു വിചാരിച്ചിരുന്നതാണ്‌. പക്ഷെ എന്തു ചെയ്യാം.. ഇവിടുള്ളോരു സമ്മതിക്കുന്നില്ല.. എനിക്കു പനി പിടിച്ചാലോ എന്ന സ്നേഹം കൊണ്ടൊന്നുമല്ല, ഞാൻ ആ പനി ഇവിടെ കൊണ്ടു വന്നു പകർത്തിയാലോ എന്നു പേടിച്ചിട്ടാണ്‌. അതു മാത്രമോ.. ഇപ്പോൾ തൽക്കാലം എങ്ങോട്ടും കറങ്ങാൻ പോവണ്ട എന്നാണ്‌ സഹപ്രവർത്തകർടെ വക മുന്നറിയിപ്പ്‌. അതനുസരിക്കാതിരിക്കാനും പറ്റില്ല. കഷ്ടകാലത്തിനു വല്ല പനിയും വന്നാൽ ഹോസ്പിറ്റലിൽ കൊണ്ടു പോവാൻ അവരല്ലേയുള്ളൂ. അതുകൊണ്ടെന്താ.. സ്കോട്‌ലാണ്‌ യാത്രയ്ക്കു വേണ്ടി ബുക്ക്‌ ചെയ്ത റൂം,ട്രെയിൻ ടിക്കറ്റ്‌, ബസ്‌ടിക്കറ്റ്‌ തുടങ്ങി എല്ലാത്തിന്റെയും കാശ്‌ ഒറ്റയടിക്ക്‌ പോയിക്കിട്ടി. ആ ദുഃഖത്തിൽ നിന്ന്‌ ഒന്നു കരകയറാൻ വേണ്ടിയാണ്‌ ഇപ്പോൾ ഇങ്ങനെ ഒരു പോസ്റ്റിട്ടത്‌.. , ഈ നാടിനെ നാലു കുറ്റം പറഞ്ഞപ്പോൾ എന്താണെന്നറിയീല്ല ; വല്ലാത്ത ഒരു മനസമാധാനം...